Wśród uczestników obchodów byli osoby ocalałe z getta i ich rodziny.
- Wyzwaniem dla nas, dla pokolenia po Holocauście jest przede wszystkim rozmawiać o tym, co się wydarzyło - mówi Michael Schudrich, naczelny rabin Polski.
Przez łódzkie getto przeszło ok. 200 tys. Żydów – głównie tych łódzkich, dla których Niemcy je utworzyli 8 lutego 1940 r. W kolejnych latach przesiedlano tu Żydów z całej Europy m.in. Niemiec, Austrii, Czech, Belgii, Holandii. Przez krótki czas istniał także tzw. podobóz cygański – było w nim ok. 5 tys. Sinti i Romów z pogranicza austriacko-węgierskiego (został zlikwidowany po wybuchu w nim epidemii tyfusu). Z łódzkiego getta ocalało od 7 do 13 tys. osób. Getto Niemcy utworzyli na powierzchni 4,13 km kw., zmniejszonym od połowy 1942 roku do 3,82 km kw. Było tam ok. 2,3 tys. kamienic, a w nich ok. 28 tys. mieszkań - na jedną izbę przypadało 6–7 mieszkańców.
Symbolem łódzkiego getta były piesze kładki: dwie ponad ulicą Zgierską (na wysokości Rynku Starego Miasta oraz na pl. Kościelnym) oraz jedna ponad ul. Limanowskiego (rejon skrzyżowania ul. Zachodniej i Limanowskiego). Nimi mieszkańcy getta mogli przechodzić na drugą stronę ulic, które do getta nie należały, a którymi jeździły tramwaje. Historycy dzieje getta dzielą na dwa okresy – przed i po „Wielkiej Szperze”. Określenie to oznaczało wywiezienie przez Niemców we wrześniu 1942 r. do obozu zagłady w Chełmnie ponad 15 tys. osób, w tym niemal wszystkich dzieci poniżej 10 roku życia. Został wydany zakaz opuszczania domów (niem. „Allgemeine Gehsperre” – od niego powstało określenie „szpera”). Oprócz dzieci wywiezieni zostali ludzie starsi chorzy i zniedołężniali.
Litzmannstadt Getto było najdłużej funkcjonującym gettem w całej okupowanej Europie.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
