4.Krzysztof Piątkowski. Złożył mandat radnego PiS, by po podpisaniu koalicji z PO w 2010 r. zostać wiceprezydentem Łodzi, nadzorował m.in. miejską oświatę. Jednak po tym, jak w lutym 2011. Rada Miejska Łodzi głosowała pierwsze uchwały o zamiarze likwidacji szkół, Jarosław Kaczyński rozwiązał struktury łódzkiego PiS, wyrzucając Piątkowskiego i kilkoro radnych. Piątkowski nie odwoływał się, został na stanowisku wiceprezydenta, potem zapisał się do PO. Dziś jest posłem Koalicji Obywatelskiej. Był najdłuższym stażem zastępcą Zdanowskiej, bo przez 9 lat.

5.Arkadiusz Banaszek. Zastąpił w maju 2011 r. Pawła Paczkowskiego i był bezsprzecznie najkosztowniejszym wizerunkowo eksperymentem Hanny Zdanowskiej. To jeden z tzw. zaciągu menedżerskiego Zdanowskiej, wcześniej był m.in. dyrektorem w Procter&Gamble. Nosił wdzięczną ksywę "Latarnik", po tym, jak zarządził wcześniejsze gaszenie ulicznego oświetlenia w mieście, dłużników chciał lokować w kontenerach, a długi czynszowe mieszkańców sprzedać prywatnym firmom. Zdanowska odwołała go już w marcu 2012 r. przenosząc na posadę doradcy. Niedługo potem po cichutku odszedł z UMŁ, został członkiem zarządu Anwil Włocławek, czyli dawnych Zakładów Azotowych.

6.Radosław Stępień. Były wiceminister infrastruktury, którego nie lubił premier Donald Tusk za to, że przegrał publiczny zakład o termin oddania autostrady A1, przez co musiał jej blisko 200 km. odcinek przejechać rowerem w asyście mediów. Stępień w kwietniu 2012 r. objął stanowisko wiceprezydenta po Banaszku, nadzorował przede wszystkim drogi i komunikację, a zasłynął z nocnych inspekcji dziur w jezdniach. Jak mówił w wywiadzie dla DŁ, "każda dziura ma swą unikalną strukturę". W 2014 r. odszedł na stanowisko wiceprezesa Banku Gospodarstwa Krajowego. Mimo objęcia władzy przez PiS, w BGK trzymał się długo. Po odwołaniu, w lipcu 2017 r. z rekomendacji Zdanowskiej został prezesem Widzewskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego.

7. Tomasz Trela. Lider SLD w Łodzi i województwie. Pierwszym wiceprezydentem Łodzi został po wyborach z 2014 r., co opinię publiczną miasta wprowadziło w ironiczny śmiech, bo cała jego kampania prezydencka była oparta na kontrze i krytyce poczynań Zdanowskiej. Jeszcze w 2014 r. jako szef opozycyjnego w Radzie Miejskiej klubu SLD chciał doprowadzić notorycznie nieobecną na sesjach Zdanowską na obrady siłą. Wyraźnie spuścił z tonu, gdy podpisał umowę koalicyjną z PO. Nadzorował m.in. oświatę. Teraz jest wiceszefem klubu Lewicy w Sejmie.