Aleksandrów Łódzki świętuje 202. rocznicę nadania praw miejskich. Zobacz, jak zmieniało miasto na starych fotografiach i widokówkach

Rafał Bratoszewski osadę założył przy drodze ze Zgierza do Lutomierska. Sprowadził mieszkańców głównie z trenu zaboru pruskiego - Niemców i Polaków. Osadnicy przybywający nad Bzurę pochodzili głównie ze Śląska i Wielkopolski. Już w 1820 roku Aleksandrów liczył ponad tysiąc mieszkańców. Obok Niemców przybywających z Prus, osiedlali się w nim Polacy z okolicznych wsi i miast, a także Żydzi trudniący się handlem i rzemiosłem.

Twórcą planu urbanistycznego nowej osady był Austriak Bernard Schuttenbach. Bratoszewski nadał swemu miasteczku nazwę ku czci ówcześnie panującego cara Rosji Aleksandra I, co pomogło w uzyskaniu praw miejskich. Jednak nie był to jeszcze Aleksandrów Łódzki. W korespondencji urzędowej używano nazwy Aleksandrów Łęczycki. Funkcjonowała też forma Aleksandrów Fabryczny. Na starych kartkach pocztowych często znajduje się nazwa Aleksandrów koło Łodzi. Dopiero pod koniec XIX wieku pojawiła się nazwa Aleksandrów Łódzki.

Po śmierci Bartoszewskiego w 1824 r. właścicielami miasta została rodzina Kossowskich herbu Dołęga.
Po 1832 r. miasteczko zaczęło gospodarczo podupadać, nie wytrzymując konkurencji sąsiednich ośrodków włókienniczych – Łodzi, Zgierza i Pabianic.

Na przełomie XIX i XX wieku powstały w Aleksandrowie Łódzkim liczne zakłady dziewiarskie, przez co uznawany jest za kolebkę polskiego przemysłu pończoszniczego i przezywany przez mieszkańców nazwą „Skarpetkowo”, niekiedy określany też jako „Miasto Tkaczy”. Obecnie miasto liczy ponad 21,7 tys. mieszkańców.

W województwie łódzkim jest jeszcze jeden Aleksandrów - wieś w powiecie piotrkowskim, siedziba gminy.

Zobacz, jak wyglądał Aleksandrów Łódzki na starych zdjęciach i widokówkach