Arteria "trochę w ciąży"

Do tego samego worka wrzuca się samą koncepcję przebudowy trasy i skutki jakie przyniesie dla układu komunikacyjnego miasta, obawy związane z organizacją ruchu podczas przebudowy, wykorzystanie środków unijnych i co tam komu jeszcze przyjdzie do głowy. Towarzyszy temu - jak zawsze zresztą - polityczna rozróba, tym bardziej, że za rok wybory.

Budowa Trasy W-Z - zobacz, jak będzie wyglądała [WIZUALIZACJA]

Warto z tego worka powyciągać wszystkie elementy i im się przyjrzeć. Jeśli spojrzeć na przebudowę z punktu widzenia spodziewanego paraliżu komunikacyjnego centrum miasta podczas samej inwestycji, to można by sobie w ogóle odpuścić wszystkie inwestycje w mieście. Realizacja poważnej inwestycji nie oznacza jednak zwolnienia rządzących z rozumnej organizacji objazdów. Przebudowa nie może być alibi dla nieporadności.

Drugi aspekt - potencjalna utrata środków unijnych. Można ich bronić jak niepodległości, ale trzeba się zastanowić, czy nos jest dla tabakiery, czy tabakiera dla nosa. Łatwo stracić wyczucie co jest tabakierą, a co nosem, przy absolutyzacji pojęcia "środki unijne".

Trzeci aspekt - najważniejszy - ale bezpośrednio wiążący się ze środkami unijnymi. Jest takie powiedzenie, że nie można być trochę w ciąży. Niestety, rozwiązanie przyjęte dla centralnego odcinka W-Z jest byciem "trochę w ciąży". Chodzi oczywiście o słynny "wąwóz", który nie został tunelem i długość jego przebiegu. Zdecydowanie się na wykop zamiast tunelu i to na krótkim odcinku, nie rozwiązuje podstawowych problemów na Trasie W-Z. Że wykop jest tańszy? Pewnie, że tańszy. Furmanka od peugeota i opla też jest tańsza.

Ma rację Hanna Zdanowska, że na dyskusję o rozpoczynającej się właśnie inwestycji jest już jednak za późno. Ale nie jest za późno na dyskusję o filozofii modernizacji miasta. Jeśli mieliśmy kiedyś do wyboru drogi projekt przebudowy wuzetki, ale załatwiający problem ruchu na głównej osi komunikacyjnej, oraz projekt "trochę w ciąży", to trzeba było brać ten drogi, nawet za cenę rezygnacji z jakiegoś innego projektu. Pewnie, chciałoby się w Łodzi nadrobić wszystkie wieloletnie zapóźnienia, ale tak się nie da. Niekiedy i listę priorytetów trzeba przetrzepać, żeby zrobić coś porządnie.

Prezydent Zdanowska próbuje trochę umoczyć w wuzetkę Dariusza Jońskiego. To też gra polityczna, o którą tak chętnie obwinia swoich przeciwników. Ale to powinno nas czegoś nauczyć. Co do strategicznych projektów powinna być zgoda różnych sił, bo miasta nie modernizuje się od kadencji do kadencji.