Bajka Pauliny Hebdy

Bajka to specyficzna opowieść o odrealnionej rzeczywistości. To pewnego rodzaju alegoria współczesnego świata, który poprzez rozwój techniczny ulega konsekwentnej degradacji. Bohaterką bajki jest kobieta o dziewczęcej urodzie, niezwykle piękna, ale nieskażona nadmiernym makijażem oraz sztucznym i pozornie złudnym wizerunkiem współczesnego ideału. To jednostka zagubiona w otaczającej ją przestrzeni, pozbawiona poniekąd tożsamości, ulegająca transformacji, zniekształceniu.

Bajka jest realizacją fotograficzną wykonaną drogą fotomontażu komputerowego. Bohaterka pojawia się w trzech sceneriach, które nie mają konkretnego umiejscowienia w czasie i przestrzeni. Oglądając fotografie w kolejności zauważa się powtarzalność scenografii, aczkolwiek scenariusz ulega zmianom.
"Bardzo pozytywnym wyróżnikiem najnowszych prac Pauliny Hebdy z cyklu Bajka - przygotowywanych jako dyplom 
w szkole filmowej pod kierunkiem prof. Grzegorza Przyborka - jest umiejętnie posługiwanie się formą, która odwołuje się raczej do racjonalizacji widzenia i skomplikowanego świata uczuć, wyrażonego poprzez statyczne ujęcia, będące rzeźbiarskim postrzeganiem planu, pełnym odwołań do tradycji sztuki dawnej, ale także do malarstwa i w mniejszym stopniu do fotografii surrealistycznej. Zastosowane akcesoria są proste, by nie powiedzieć ascetyczne. Wyrażają potencjalne życie, w tym możliwość wyboru drogi życiowej. Świadome operowanie różowym i rzadziej - białym tłem, spełnia zamierzenie przedstawienia potencjalnego teatru życia. […] Bardzo dobrym zabiegiem jest ciąg narracyjny i świadome przechodzenie określonych form,
a wraz z nimi znaczeń, do kolejnego obrazu, w którym artystka, dodatkowo rezygnując z perspektywy matematycznej, zmienia optycznie plany, aby zachwiać naszą wiarę w realność obrazu, przesuwając jego znaczenie ku oniryzmowi, a czasami surrealistycznemu koszmarowi. […] Ta wysublimowana, ale niepokojąca i niejednoznaczna wizja dotyczy potencjalnych zdarzeń życia ludzkiego, które przesłania skrajny pesymizm. Świat ulega dyfuzji, znika, dąży ku rozpadowi. Piękne ciała mogą być deformowane lub przedstawione w ekspresjonistyczny sposób (co można łączyć z programem groteski ukazującej wyobcowanie i melancholię, choć interpretowaną w surrealistyczny sposób) - fragment tekstu Krzysztofa Jureckiego do katalogu z wystawy).

Paulina Hebda - ur. w 1983 roku w Gdańsku. Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni w specjalności: fotografia artystyczna. W latach 2004-2009 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Grafiki, Realizacji Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografii. Od 2009 roku studiuje w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi na Wydziale Operatorskim
i Realizacji Telewizyjnej, specjalność: fotografia.