Biała Fabryka w Muzeum Włókiennictwa znów jest biała

Prace modernizacyjne w budynku A - właśnie oddanej po remoncie najstarszej części Centralnego Muzeum Włókiennictwa, rozpoczęły się w listopadzie ubiegłego roku. Założeniem było przywrócenie wnętrzom wyglądu jak najbardziej zbliżonego do pierwotnego.

W muzealnym archiwum znaleziono zdjęcie wnętrz budynku z 1938 roku, na którym widać, że fabryczne ściany były bielone. - Tymczasem później pokryto ściany grubą warstwą brązowej farby - przypomina Aneta Dalbiak, dyrektor Centralnego Muzeum Włókiennictwa. - W porozumieniu z konserwatorem zabytków postanowiliśmy przywrócić historyczny, biały kolor. A takie pomieszczenia fabryczne bielono z powodów sanitarnych i po to, by było w nich więcej światła.

Pierwszym, niezwykle pracochłonnym etapem robót było mechaniczne oczyszczenie drewnianych stropów i słupów.

- Największym wyzwaniem okazało się piaskowanie drewnianych konstrukcji pokrytych grubą warstwą farby przeciwpożarowej - wyjaśnia Aneta Makohon, właścicielka przedsiębiorstwa budowlano-konserwatorskiego, które przeprowadzało prace. - Zadanie było trudne, bo chociaż wykorzystuje się do tego typu prac specjalne maszyny, to wykonuje się je ręcznie. Gdy przyszło do malowania, to na dwukrotne pokrycie samych stropów poszło 1200 litrów farby.

Czyszczenie pomieszczeń to prace, które powodują ogromne zapylenie, dlatego można je wykonywać w strefie specjalnie oddzielonej kotarami i w ochronnym hełmofonie, do którego doprowadzane jest powietrze. Po oczyszczeniu konstrukcji nastąpiło uzupełnianie ubytków i zabezpieczanie wszystkich drewnianych elementów przeciwpożarowymi materiałami. A trzeba pamiętać, że muzeum na czas remontu nie zaprzestało swojej działalności: między innymi zainaugurowano Międzynarodowe Triennale Tkaniny, odbyły się koncerty Geyer Music Factory.

- Przy okazji piaskowania elementów drewnianych konstrukcji w kilku miejscach odnaleźliśmy wyryte na belce stropowej litery „NS” i daty 1835, które przetrwały pod warstwami farb blisko dwieście lat - dodaje Magda Komarzeniec, zastępca dyrektora CMW. - Data to niewątpliwie rok budowy fabryki, litery mogą być inicjałami budowniczego, niemniej nie możemy mieć pewności.

Po zdjęciu parkietu na ostatnim piętrze budynku odsłonięte zostały liczne otwory w podłodze wzdłuż dłuższej krawędzi budynku. Zdaniem pracowników zajmujących się historią Białej Fabryki, są one prawdopodobnie pozostałością po systemie napędu zespołowego maszyny parowej, którymi przechodziły pasy od wału do pojedynczej maszyny.

Jednym z ostatnich etapów modernizacji była renowacja drewnianych podłóg. Ponad 100 tys. drewnianych klepek zostało zdemontowanych i oddanych do przeformatowania. Do ponownego ułożenia można było wykorzystać 2/3 oryginalnego parkietu.

W odnowionych wnętrzach budynku A muzeum powstanie nowa wystawa stała, związana z historią przemysłu włókienniczego w Łodzi, utworzona z eksponatów z kolekcji instytucji. Zobaczymy surowce wykorzystywane w produkcji, urządzenia, ale również odzież wyrabianą w łódzkich przedsiębiorstwach.

Modernizacja fasady budynku

Modernizacji poddano nie tylko wnętrza obiektu, ale również zachodnią, południową i północną elewację budynku - ponad 2.200 m kw. powierzchni. Od wysokociśnieniowego mycia, przez odkucie elementów głuchych, na uzupełnieniu wierzchniej warstwy i scaleniu jej z oryginalną strukturą skończywszy. Elewacja, pomalowana farbą krzemieniową, zyskała kolor starej bieli. Ostatnim zabiegiem było nałożenie powłoki antygraffiti, odpornej chemicznie i łatwozmywalnej.

Koszty prac konserwatorskich

Projekt otrzymał dofinansowanie z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Jego całkowita wartość wynosi blisko 15,5 mln zł. Dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego to prawie 9 mln zł. Natomiast wkład własny miasta Łódź to niemal 6,4 mln zł.