Bronili barw Piotrcovii, ŁKS i Widzewa. W piłkę grało siedmiu braci Ostalczyków, wujek i synowie

Nazwisko Ostalczyk zna każdy kibic piłki nożnej. To chyba najbardziej piłkarska rodzina w województwie łódzkim, a może i w całym kraju. W tej rodzinie każdy ma serce w kształcie piłki, a pierwszy wypowiedziany zwrot po słowach „mama i tata” brzmi: „gol”, ewentualnie „podaj i strzelaj”.

To niezwykła rodzina związana z łódzką i piotrkowską piłką, często spotykająca się na rodzinnych uroczystościach w rodzinnym Milejowie, położonym w gminie Rozprza.

Najbardziej znany jest oczywiście Grzegorz, były piłkarz ŁKS i młodzieżowej reprezentacji Polski z czasów Grzegorza Laty i Andrzeja Szarmacha. Urodzony 16 września 1951 roku. W drużynie z al. Unii był indywidualnością, grał w latach 1969-1981. Występował także za oceanem w Pittsburgh Spirit razem z Adamem Topolskim, Stanisławem Terleckim, Januszem Sybisem, Piotrem Mowlikiem. Dziś prowadzi kantor wymiany walut na ul. Piotrkowskiej.

Drugi brat z rodziny Ostalczyków Janusz miał mniej szczęścia, grał mniej, ale przy okazji meczu ŁKS z Wisłą przypomnieliśmy dawne spotkanie obu drużyn z 1978 roku, w którym Janusz strzelił gola obok Stanisława Terleckiego, Jana Sobola i Marka Chojnackiego. Strzelić gola ówczesnym mistrzom Polski to jest coś. W tym spotkaniu grał obok brata - Grzegorza. Występował także w Resovii razem z Janem Domarskim, strzelcem najsłynniejszego gola w historii polskiej piłki - w meczu reprezentacji Polski na Wembley w 1973 roku.

W ekstraklasie grał jeszcze trzeci brat - Zbigniew Ostalczyk, młodszy od najstarszego Grzegorza o 20 lat, urodzony 15 grudnia 1971 roku. Zagrał tylko raz 1 września 1991 roku, na boisku Zagłębia w Lubinie. ŁKS z Ostalczykiem w składzie zremisował 0:0. Obok Zbyszka grali wtedy m.in. Andrzej Woźniak, Rafał Pawlak, Dariusz Podolski, Tomasz Lenart, Juliusz Kruszankin, Zdzisław Leszczyński, Tomasz Wieszczycki, Tomasz Cebula, Adam Grad.

Trzej bracia poznali zatem smak ekstraklasy, trzej następni brylowali, ale w trzeciej lidze w barwach Piotrcovii: Marek, Tomasz i Piotr.

Marek przez całą karierę wierny był Piotrcovii. Piotra już ciągnęło do ŁKS, a dokładniej ŁKS ciągnął Piotra. Z Piotrcovii w wieku juniora przeszedł do klubu z al. Unii i trenował pod okiem Wiesława Pokrywy. Był powoływany do kadry narodowej juniorów.

Wreszcie Tomasz grał w III-ligowej Piotrcovii, ale jego dużym osiągnięciem jest także bycie ojcem Tomka, dla dzisiejszego pokolenia najbardziej znanego piłkarza z owej rodziny. Tomek Drugi odziedziczył gen piłki po ojcu Tomku Pierwszym, który był w kadrze województwa razem z Arkadiuszem Klimasem. Kiedy uznał, że nie dorówna bratu Grzegorzowi zajął się trudnym zawodem złotnika. Ma Tomasz Pierwszy jeszcze jedną wielką cechę, zawsze towarzyszył braciom w ich karierze sportowej. Nie opuszczał meczów Grzegorza w ŁKS, czy Janusza w Resovii. Wspierał braci w każdym calu, choć prawdziwym opiekunem wszystkich był i jest najstarszy Grzegorz.

Sześciu braci już poznaliśmy. Siódmy brat, najmłodszy Rafał trenował w juniorach Piotrcovii, ale gry w seniorskiej drużynie nie podjął.

Najstarsi bracia mieli synów, ale wybitnym piłkarzem został tylko Tomasz, syn... Tomasza. Urodzony 22 sierpnia 1987 roku Tomek ma 12 występów w ekstraklasie, grał m.in. z Bogusławem Wyparło, Tomaszem Hajto, Tomaszem Kłosem, Łukaszem Madejem. W meczu Młodej Ekstraklasy w sezonie 2008/2009 strzelił cztery gole Piastowi Gliwice w wygranym 4:1 meczu. Tomek przy odrobinie większego szczęścia mógł zrobić karierę, kończył swą przygodę w GKS Ksawerów.

Do drużyny Ostalczyków musi też dołączyć Michał Jończyk, syn cioci Magdy, czyli siostry Grzegorza i spółki. Strzelał gole dla Górnika Zabrze w ekstraklasie, m.in. w meczu z Polonią Bytom pokonał Szymona Gąsińskiego, wychowanka ŁKS. Piłkarski świat jest bardzo mały. Michał Jończyk grał w Górniku z Michałem Pazdanem i Arkadiuszem Milikiem. W 2013 roku zaliczył Michał trzy mecze w Widzewie, grał z Mariuszem Stępińskim, a w jednym ze spotkań (remisowym z Piastem) gola dla gliwiczan strzelił Marcin Robak. Dziś Michał Jończyk jest właścicielem EduSport, firmy która pomaga piłkarzom zarówno podczas kariery, jak i w zabezpieczeniu ich po karierze piłkarskiej.

Ostatnim piłkarzem w drużynie Ostalczyków jest Bogdan Ostalczyk, syn brata Stanisława, męża pani Lucyny - głowy tej piłkarskiej rodziny. Bogdan grał w III lidze, był długoletnim kierownikiem Skalnika Sulejów, mocno udzielał się w Piotrkowskim Związku Piłki Nożnej.

- Jak byłem młodszy organizowaliśmy takie rodzinne mecze: Rodzice kontra Dzieci - wspomina Tomasz Ostalczyk, który dziś pracuje w serwisie opon przy ul. Rzgowskiej. - Dopóki rodzice byli młodsi nie mieliśmy z nimi szans. Dopiero gdy ja miałem 16-17, w podobny wieku był Michał Jończyk to już zaczęliśmy wygrywać.

Mecz toczyły się w rodzinnym Milejowie.

- Tam było boisko, mówiliśmy na nie Wembley, bramki zrobione z desek - wspomina Tomasz Ostalczyk. - Mój tata był pierwszy do organizacji takich spotkań. Były też mecze na hali.

Za oknem piękna słoneczna pogoda, być może dojdzie do kolejnego meczu podczas rodzinnego spotkania w Milejowie. Tylko uważajcie panowie, latka lecą. Na pewno pojawią się wielkie dyskusje o piłce nożnej przy wigilijnym stole. Może ktoś ktoś znajdzie piłkę pod choinką?