Dla kogo rozrusznik serca

W spoczynku serce zdrowego człowieka kurczy się miarowo z częstością 60–90 razy na minutę. W trakcie wysiłku lub gdy jesteśmy zdenerwowani, potrzebny jest szybszy przepływ krwi, dlatego częstość pracy serca rośnie do ponad 100 uderzeń na minutę. Nietrudno przeliczyć, że w ciągu doby daje to liczbę ponad 100 tys. skurczów, z ponad 6 tys. litrów przepompowanej krwi. Te liczby najlepiej ukazują potęgę, ogrom i znaczenie pracy, jaką codziennie wykonuje serce.

Jego pracą (wyzwalaniem skurczów) steruje tzw. układ bodźcoprzewodzący – komórki mięśnia sercowego mają zdolność wytwarzania impulsów elektrycznych, które pobudzają go do synchronicznego skurczu.

Dla kogo implant
Niestety, układ ten nie zawsze działa prawidłowo i pojawiają się wówczas groźne dla zdrowia i życia zaburzenia rytmu serca. Gdy leczenie farmakologiczne zawiedzie lub nie jest wystarczające, pacjentowi wszczepia się implanty kardiologiczne – rozruszniki, kardiowertery-defibrylatory oraz stymulatory i kardiowertery-defibrylatory z funkcją resynchronizującą pracę serca. Ich zadaniem jest stabilizacja rytmu serca, zapobieganie nagłej śmierci sercowej poprzez przerywanie groźnych arytmii oraz poprawę wydolności serca.

Urządzenia wszczepia się u osób, które przeżyły epizod nagłego zatrzymania krążenia oraz u pacjentów znajdujących się w grupie ryzyka takich zdarzeń. Osoby cierpiące na zaburzenia rytmu serca często skarżą się na: kołatania, uczucie nierównej lub zbyt wolnej pracy serca. Tym objawom czasem towarzyszą zawroty głowy, zasłabnięcia, a nawet utraty przytomności. Wszczepienie urządzenia nie tylko nie ogranicza codziennego życia, ale często poprawia jego komfort. Osoba z wszczepionym urządzeniem kardiologicznym musi tylko przestrzegać określonych zasad, w tym unikać silnego pola magnetycznego.

Aktywność fizyczna
Po zabiegu konieczna jest rekonwalescencja. Powrót do pełnej aktywności fizycznej zależy od zaleceń lekarza. W większości przypadków jest ona bezpieczna.

Ważne jest unikanie urazów fizycznych, które mogą spowodować upadek lub uderzenie w miejscu wszczepiania urządzenia. Grozi to uszkodzeniem aparatu lub elektrody.

W podróży
Nie ma także przeciwwskazań do podróżowania. Przed każdym wyjazdem należy jednak szczegółowo omówić z lekarzem zalecenia dotyczące szczególnych środków ostrożności lub rodzajów aktywności oraz tego, jak postępować w przypadku poczucia dyskomfortu oraz przygotować sobie listę teleadresową placówek medycznych i ratunkowych lub lekarzy w miejscu, do którego się wybieramy.

Warto zaopatrzyć się w niebieską bransoletkę z napisem „Mam kardiowerter-defibrylator” lub zieloną „Mam stymulator serca”, która ułatwi postępowanie przypadkowym przechodniom oraz służbom ratowniczym, gdy np. stracimy przytomność.

Przy okazji, warto wspomnieć, że reanimacja osoby z wszczepionym implantem przebiega dokładnie tak samo, jak u innych – nie ma ryzyka uszkodzenia urządzenia.

Na lotnisku i w sklepie
Istnieje duże prawdopodobieństwo, że podczas przechodzenia przez bramkę na lotnisku czy w sklepie, włączy się alarm wykrywający metale. Należy więc uprzednio poinformować strażnika o wszczepionym implancie. Pole elektromagnetyczne może zakłócić działanie implantu. Dlatego, jeśli poczujemy się słabo (zawroty głowy, kołatanie serca), należy natychmiast oddalić się od systemu.

U lekarza
Osoby ze wszczepionym rozrusznikiem lub defibrylatorem muszą także pamiętać, aby informować o tym przed poddaniem się jakimkolwiek zabiegom. Zwykle lekarz przeprowadza wywiad, by wyeliminować przeciwwskazania, jednak leży to przede wszystkim w naszym interesie. Niektóre zabiegi mogą zakłócać pracę wszczepionego urządzenia, a niekiedy konieczne jest po prostu podjęcie środków ostrożności, zapobiegających lub ograniczających oddziaływanie na implant.

Na liście zabiegów zakazanych znajdują się: ablacja energią o częstotliwości radiowej, diatermia (prądem o wielkiej częstotliwości, krótkofalowa lub mikrofalowa), obrazowanie rezonansem magnetycznym (MRI) lub angiografia rezonansem magnetycznym (MRA) i ablacja igłowa przezcewkowa.