Dlaczego polscy piłkarze tak często mają zerwane więzadła? [4 POWODY]

1/5

Dlaczego polscy piłkarze tak często mają zerwane więzadła? [4 POWODY]

W ostatnich miesiącach coraz częściej słyszy się o polskich piłkarzach, którzy borykają się z bardzo poważnym urazem, jakim jest zerwanie więzadeł krzyżowych. Jakub Moder, Paweł Dawidowicz, Bartosz Kapustka, Dawid Kownacki, Arkadiusz Milik, Bartosz Białek, Marcel Wędrychowski, Rafał Wolski. To tylko niektóre nazwiska, które jednoznacznie kojarzą nam się z tego typu urazem. W niektórych przypadkach nawet kilkukrotnie! Czym spowodowane jest odnoszenie przez zawodników tej kontuzji tak często? Oto 4 powody stworzone przez nowojorskie centrum zdrowia Northwell Health.

2/5

1. Niedojrzałość szkieletowa i brak różnorodnych ćwiczeń na wszystkie partie mięśni

Z biegiem lat zmienił się sposób i czas uprawiania sportu przez dzieci. Dawno już minęły czasy, gdy można było uprawiać amatorsko kilka dyscyplin sportu, traktować je jako ruchowe zabawy. Zamiast tego na młodych sportowców wywiera się większą presję, by rozwijali określone umiejętności w jednej dyscyplinie, zmuszając ich do tych samych ćwiczeń. Istnieje obawa, że jeśli nie będzie się stale rozwijać tych umiejętności, nie będzie się w stanie grać na wyższym poziomie. Stwarza to problem, ponieważ osoby uprawiające tylko jedną dyscyplinę narażone są na więcej urazów tych samych mięśni i stawów. Ich ciała nie są w pełni rozwinięte i nie są wystarczająco silne, aby wytrzymać obciążenie.

W miarę jak dzieci się starzeją i dojrzewają, rośnie zapotrzebowanie na to, by stawać się coraz większymi, szybszymi i silniejszymi. Jest to dobre, o ile dzieci ćwiczą prawidłowo, w przeciwnym razie prowadzi to do większej liczby urazów i szybszego wypalenia.

Młodzi piłkarze w Polsce często nie zajmują się na treningach wszystkimi aspektami. Dominuje dostosowanie się do warunków meczowych, gierki drużynowe i trenowanie zagrań pod jedną pozycję na boisku.

3/5

2. Brak nauki o sporcie

Ze względu na intensywność sportu, zwłaszcza w przypadku osób w wieku 8-23 lat, które przez cały rok grają w tę samą grę, szkolenie w zakresie zapobiegania urazom ma kluczowe znaczenie. Sportowcy muszą odpowiednio przygotować się do aktywności o wysokiej intensywności na długo przed wejściem na boisko.

W różnych miejscach Europy pojawiły się ośrodki sportowe zajmujące się zapobieganiem urazom jeszcze zanim one powstaną. Nakreśla się tam wiedzę o prowadzeniu się jako sportowca, zwraca uwagę na dietę, ćwiczenia korekcyjne, odciążanie stawów dzięki właściwym treningom siłowym itp. W Polsce brak edukacji na ten temat, piłkarze często dowiadują się na temat swojego zdrowia przy pierwszej, poważniejszej kontuzji. Zwłaszcza ci na poziomie niższych lig lub w grupach młodzieżowych. Nauka oparta na ćwiczeniach i trening siłowy ostatecznie zmniejszą liczbę urazów kolan i przede wszystkim więzadeł krzyżowych.

4/5

3. Brak zapobiegania nawrotom

W ciągu ostatnich 50 lat nastąpił rozwój technik rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, zwłaszcza dzięki upowszechnieniu artroskopii. Mimo że zerwanie więzadła jest jednym z najczęstszych urazów kolana, to według najnowszych danych przedstawionych na dorocznym spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Ortopedycznego Medycyny Sportowej nawroty wciąż zdarzają się u 25-33% młodych, aktywnych osób.

Coraz więcej dowodów wskazuje również na wyższy odsetek nowych urazów więzadeł krzyżowych i innych nowych uszkodzeń kolana wśród zawodników piłki nożnej po operacjach aniżeli indywidualnej rehabilitacji. Operacja oznacza często szybszy powrót na boisko. Nawet pół roku po odniesieniu urazu zawodnicy są już dopuszczani do gry. Podczas gdy proces rehabilitacji to najczęściej dziewięć miesięcy.

Nawrót urazu może być spowodowany zbyt szybkim powrotem na boisko. Ważne jest, aby przestrzegać schematu ćwiczeń po operacji, spotykać się regularnie z lekarzem, przechodzić rehabilitację według określonych przez specjalistę zasad i prawidłowo się odżywiać.

Dalej