Joanna Skrzydlewska. 103 tys. głosów nie zagwarantowało jej mandatu PE

Wynik i wybór na europosła byłego ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego (PiS) żadnym zaskoczeniem nie był. Waszczykowski, jedynka partii rządzącej, mandat miał pewny, pytania jakie się pojawiały były tylko takie, czy wygra z jedynką KE Markiem Belką. Przegrał o niecałe 14 tys. głosów (182 do 168 tys. głosów), ale to jednak wynik Joanny Kopcińskiej, rzecznik rządu Mateusza Morawieckiego, robi największe wrażenie na liście PiS - ponad 130 tys. głosów.

Joanna Kopcińska. Wynik ponad 130 tys. głosów i trzeci mandat dla regionu.

Powodów jest kilka. Po pierwsze nie była liderem listy, po drugie jako twarz rządu dorobiła się tzw. elektoratu negatywnego, po trzecie zaś jej wynik relatywnie nie odstaje od wyniku lidera listy. Kopcińska, co było widać głównie w terenie, miała większe wsparcie struktur powiatowych PiS, niż Waszczykowski, a także więcej billboardów i bannerów. W naturalny sposób zyskiwała poparcie elektoratu PiS stale pokazując się z premierem w telewizjach, a kolejny bonus to pozycja pierwszej kobiety na liście. Jednak takiego wyniku nie spodziewano się nawet w PiS. Paradoksalnie, w sensie politycznym Kopcińska bardziej by zyskała, gdyby do Parlamentu Europejskiego się nie dostała. Jest w konflikcie z częścią łódzkiego PiS, a ten wynik jej pozycję by ugruntował. Tymczasem wybór na eurodeputowaną oznacza rozstanie z rządem i stanowiskiem prezesa zarządu PiS w okręgu łódzkim, bo łączenia tych stanowisk zabrania statut PiS. Mandat eurodeputowanej to dla Joanny Kopcińskiej polityczna bocznica.

Wynik Marka Belki winduje pozycję Tomasza Treli (na zdjęciu) w KE.

Mocnymi punktami listy PiS okazali się także wicemarszałek Grzegorz Wojciechowski (43 tys. 571 głosów) oraz radna sejmiku Beata Dróżdż (22 tys. 215 głosów)

Wygranym jest oczywiście Marek Belka, ale to żadne zaskoczenie. Warto zwrócić uwagę, że wynik Belki winduje przede wszystkim pozycję szefa SLD w regionie łódzkim, Tomasza Treli, wśród polityków KE. Wynik Belki to argument, którego SLD będzie używać negocjując wysokie miejsce dla Treli w wyborach Sejmu w okręgu łódzkim, o ile oczywiście zostanie utrzymana decyzja o wspólnych listach.