Matematyka - jak ją polubić?
Matematyka przydaje się w codziennym życiu - i to właśnie warto pokazać dzieciom, ucząc je pierwszych rachunków.
Co wolisz?
Ta strategia wymaga od uczniów zaangażowania się w rozmowę i uzasadnienia swojego myślenia.
Nauczyciel pokazuje dwa obrazy przedstawiające: okrągłą i prostokątną pizzę i pyta uczniów: „Czy wolałbyś zjeść dwa plasterki z okrągłej pizzy o średnicy 12 cm, która została pokrojona na osiem kawałków, czy zjeść jeden plaster z pizzy o wymiarach 15 na 10 cm, który został pocięty na sześć kawałków? W tej rozmowie uczniowie muszą porównać wielkość obu kawałków i będą musieli uzasadnić swój wybór – mówi Danuta Sterna. - Jest to rodzaj pytania kluczowego, które polecane jest nauczycielom stosującym ocenianie kształtujące.
Co to za obraz?
Lekcja może rozpocząć się od prezentacji uczniom ilustracji lu zdjęcia, które bezpośrednio, albo pośrednio związane jest z tematem lekcji. Ten sposób pozwala na wzbudzenie zainteresowania uczniów i samodzielne sformułowanie tematu lekcji.
Załóżmy, że rozpoczynamy lekcję o ułamkach. Nauczyciel może przyjść z pudełkiem ciastek, pokazać zdjęcie parkingu pełnego samochodów, albo obraz rzędów posadzonych warzyw. Wraz z uczniami można omówić to, co widać na ilustracji i zapytać, jak to się ma do rozważania części pewnej całości. Można również zachęcić uczniów do zastanowienia się np.: ile samochodów jest w każdym rzędzie, a ile na całym parkingu? Ile ciastek jest na talerzu i czy wystarczy dla każdej dziewczynki w klasie? - tłumaczy Danuta Sterna.
Na początku zajęć poświęconych wykresom funkcji kwadratowej, można uczniom pokazać zdjęcia mostów. Należy wybrać te konstrukcje, których kształty są właśnie wykresami funkcji. Warto wtedy zapytać uczniów, dlaczego wśród ilustracji nie ma mostów poziomych. To pobudza dzieci do myślenia i zachęca do rozmowy.
W tej strategii uczniowie mają możliwość podzielenia się własną opinią i czymś, co ich zaciekawiło. Pozwala im to poczuć, że ich głosy są cenione w klasowej społeczności – tłumaczy matematyczka. W ten sposób nauczyciel również docenia spostrzeżenia każdego dziecka, pozwala dzielić się przemyśleniami. Otwiera przestrzeń do rozmowy.
Który element tu nie pasuje?
Nauczyciel prezentuje cztery obrazy i pyta uczniów, który z nich nie pasuje do całości. Przy czym nie oczekuje od dzieci podania jednej właściwej odpowiedzi.
Załóżmy, że nauczyciel pokazał uczniom 4 zdjęcia różnych ciastek. Jeden z uczeń może powiedzieć, że do reszty nie pasuje ciastko okrągłe, a inny, że nie pasuje to, które ma lukier na wierzchu. Nauczyciel w tym przypadku każde wskazanie uznaje za właściwe. I to może być interesujący początek lekcji o bryłach: (która z brył nie pasuje do reszty?), albo wstęp do obliczania procentów (ile cukru jest w danym przepisie?).
