Jak żyło się w Łodzi w czasach Władysława Gomułki?

Profesor Krzysztof Lesiakowski w swojej książce pokazuje jak funkcjonowała Łódź w czasach, gdy Polską rządził Władysław Gomułka. Ukazuje ten czas w różnych aspektach. Zauważa, że następowało stałe rozmijanie się z potrzebami miasta, jego mieszkańców z możliwościami zarówno w sferze konsumpcji, jak też inwestycji. Opisuje dynamikę zmian podczas tzw. postalinowskiej odwilży oraz rozwój administracyjno-społeczno-kulturalny miasta.

Profesor Lesiakowski scharakteryzował aparat partyjno-państwowy Łodzi i mechanizmy jego działania, a także stosunki świeckiego państwa ze strukturami Kościoła katolickiego, w tym konflikt między tymi podmiotami na tle sporu o charakter obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski, które obyły się w Tumie koło Łęczycy.

Ponadto na przykładzie rewolty studenckiej z marca 1968 roku omówił niechlubny koniec „siermiężnego socjalizmu” na gruncie łódzkim. Po czasach stalinowskich standard życia łodzian poprawiał się. Zaczęły powstawać nowe osiedla mieszkaniowe, jak Nowe Rokicie, Doły, Pojezierska. Zaczęto budować Teofilów i Dąbrowę. Jednak wielu łodzian dalej mieszkało w kamienicach, bez wody i toalet w mieszkaniach. Profesor Krzysztof Lesiakowski jest też autorem książki o łodzianinie Mieczysławie Moczarze, bliskim współpracowniku Gomułki.