Łódź przed wybuchem wojny w 1939 roku.
W tym roku będziemy obchodzić 82. rocznicę wybuchu II wojny światowej. Jak wyglądał w Łodzi ostatni rok pokoju? Łodzianie z nadziejami witali 1939 r. Niewielu wierzyło, że we wrześniu wybuchnie wojna.
W gazetach ukazywały się podsumowania 1938 r., a także plany na następny. Cieszono się, że do Łodzi przyjechał ambasador Niemiec w Polsce, który odwiedził pola bitwy z 1914 r. Ze smutkiem informowano za to, że przed konsulatem austriackim w Łodzi przy ul. Gdańskiej wywieszono swastykę. Planowano wybudowanie domków robotniczych na Chojnach i Bałutach. Łódź zabiegała o otwarcie uczelni handlowej, uniwersytetu i uczelni medycznej. Zatwierdzono plan budowy pałacu województwa na pl. Dąbrowskiego. Magistrat miał przygotować plan budowy metra w Łodzi.
W 1939 r. w naszym mieście cieszono się z nowych inwestycji. Ulica Główna (dzisiejsza al. Piłsudskiego) została otwarta dla ruchu.
- Otrzymała gładką nawierzchnie bazaltową! - chwalono się w łódzkiej prasie. Gazety z dumą informowały, że w Łodzi buduje się coraz więcej mieszkań. Tylko podczas pierwszych czterech miesięcy 1939 r. przybyło ich ponad 2 tys.
3 marca Jan Kwapiński został pierwszym od sześciu lat niekomisarycznym prezydentem Łodzi. Zaś w „Głosie Porannym” ukazały się apele o pomoc materialną i lokalową dla 1,1 tys. Żydów, którzy zostali wydaleni z III Rzeszy i znaleźli schronienie w Łodzi.
Była wśród nich Luda. Została wysiedlona z Lipska. Jej mąż podczas akcji wysiedleńczej uciekł do Holandii. Ona znalazła się w Łodzi. W lutym przeniesiono ją do nowego ośrodka pomocy dla uchodźców na ul. Gdańską 138. Podczas przeprowadzki przeziębiła się i zachorowała na grypę. Luda była w ciąży. Doszło do przedwczesnego porodu. Podczas niego umarła matka i dziecko.
