22 stycznia 1873 urodził się Johannes Wende, architekt i budowniczy Łodzi
Kolejna spółka Wendego - "Wende i Klause" zbudowała ewangelicki kościół św. Mateusza przy ul. Piotrkowskiej i wiele najpiękniejszych łódzkich kamienic oraz pałaców, m.in. pałac Steinertów przy Piotrkowskiej 272 (na zdjęciu).
Mord w Drzewicy – zbrodnia na tle rabunkowo-ideologicznym
W nocy z 22 na 23 stycznia 1943 r. komunistyczni partyzanci Gwardii Ludowej dowodzeni przez Izraela Ajzenmana ps. Lew zamordowali 7 mieszkańców Drzewicy (pow. opoczyński) – działaczy i żołnierzy podziemia narodowego. Oddział GL, zwany od pseudonimu przywódcy „Lwami”, składał się w większości z żydowskich uciekinierów z gett w Opocznie, Przysusze i Drzewicy. Na zdjęciu Drzewica, lata międzywojenne.
23 stycznia 1943 r. - mord w Drzewicy
Partyzanci "Lwa" z przygotowaną listą nazwisk „faszystów” wtargnęli do fabryki noży Gerlach, zmusili jej właściciela Antoniego Kobylańskiego do otwarcia kasy, którą obrabowali. Potem przystąpili do egzekucji - zamordowali Kobylańskiego, aptekarza Stanisława Makomaskiego, a także pięciu członków Narodowych Sił Zbrojnych. Część ofiar zabili strzelając w tył głowy, pozostałym rozbili głowy kolbami i wypruli wnętrzności bagnetem. Po ograbieniu zwłok grupa "Lwa" wycofała się z miasteczka nie niepokojona przez nikogo. Zdaniem historyków związanych ze środowiskiem kombatanckim GL-AL, zabójstwa te były odpowiedzią na wcześniejszy mord na kilku członkach GL.
Oddział GL Izraela Ajzenmana bestialsko morduje mieszkańców Drzewicy
Po nagłośnieniu mordu w prasie Izrael "Lew" Ajzenman został odsunięty od dowodzenia oddziałem. Jeszcze przed wojną związał się z ruchem komunistycznym, był kilkukrotnie karany więzieniem za rabunki z bronią w ręku i kradzieże sklepowe. Jesienią 1944 podjął współpracę z sowiecką grupą desantową NKWD jako „kierownik terenowy”. Owiany był złą sławą, także wśród członków komunistycznych oddziałów GL-AL. Po wojnie, w listopadzie 1945, trafił do więzienia m.in. za gwałt i zbrodnie kryminalne, ale już w 1947 został wypuszczony. Zmienił wtedy nazwisko na Julian Kaniewski. Pracował potem m.in. w Polskim Radiu i na kolei.
