Wojska polskie dostają rozkaz odwrotu znad Warty
O świcie 5 września 1939 doszła do punktu kulminacyjnego bitwa nad Wartą w pow. zduńskowolskim. Walka toczyła się na 40 km linii frontu od Glinna na północy do Strońska na południu. Niemcy wprowadzili do walki dodatkową dywizję piechoty i zwiększyli udział w walce lotnictwa. Po błędach Naczelnego Dowództwa wojska polskie dostały rozkaz odwrotu.
Bohaterska obrona Borowskiej Góry
5 września o godz. 5.45 artyleria niemiecka rozpoczęła szczególnie silny ostrzał o bombardowanie pozycji polskich w Górach Borowskich. O godz. 14. niemieckie wojsko przystąpiło do kolejnego ataku. Obie strony zwarły się w walce wręcz. Straty po obu stronach były bardzo duże. Przestała funkcjonować łączność ze sztabem Grupy Operacyjnej „Piotrków”. Około godz. 18 oddziały niemieckie wyszły na tyły polskiej obrony zamykając Polaków w okrążeniu. Dowodzący obroną Borowskiej Góry płk Ludwik Czyżewski nie mając już żadnych odwodów, by odeprzeć niemiecki atak sformował pośpiesznie pododdział składający się z taborytów, ordynansów, telefonistów i orkiestry. Grupa ta ruszyła do ataku na bagnety zmuszając Niemców do odwrotu. Udało się w ten sposób odzyskać utracone pozycje
Koniec obrony Borowskiej Góry, Niemcy wybili sobie drogę na Piotrków i Warszawę
Ponieważ wszystkie odwody zostały wyczerpane, płk Czyżewski (na zdjęciu) wieczorem musiał wycofać swoje zgrupowanie w kierunku Bełchatowa, a następnie ruszyć przez Drużbice na Dłutów.
