7 lutego 1825 władze carskie w Warszawie wydały postanowienie o zaprowadzeniu rewiru żydowskiego w Zgierzu.
Łęczyca była jednym z najważniejszych miast w Polsce
7 lutego 1326 król Władysław Łokietek w łęczyckiej kolegiacie układał się z wielkim mistrzem Wernerem von Orseln i Zakonem krzyżackim oraz swoimi krewniakami – książętami mazowieckimi w sprawie rozejmu i zawarcia pokoju.
7 lutego 1326 w Łęczycy Łokietek rozmawiał z Krzyżakami
Jednak w lipcu 1327 Krzyżacy najechali na Polskę. Łokietek zamienił się wtedy ze swoimi bratankami. Swoje dziedziczne księstwo sieradzkie oddał Przemysławowi Ziemomysłowicowi inowrocławskiemu, a dziedziczne księstwo łęczyckie - książętom dobrzyńskim Władysławowi i Bolesławowi Siemowitowicom. W zamian przejął od nich ziemie graniczące z Zakonem. Na zdjęciu pieczęć Łokietka.
Mieszkańcy Zgierza nie mogli wynajmować mieszakań Żydom
7 lutego 1825 władze carskie w Warszawie wydały postanowienie o zaprowadzeniu rewiru żydowskiego w Zgierzu. Zgodnie z nim 13 czerwca 1825 władze miejskie wydały dekret skierowany do obywateli chrześcijan, właścicieli domów, który zapowiadał karanie tych, którzy po 1 lipca 1826 będą wynajmować mieszkania Żydom.
