5 marca 1973 w wieku 73 lat zmarł Paweł Klecki (Paul Kletzki), urodzony w Łodzi światowej sławy dyrygent i kompozytor. Pochodził z rodziny bogatych włókniarzy. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 9 lat. Od 15 lat występował w Łódzkiej Orkiestrze Symfonicznej. W czasie I wojny światowej walczył na froncie, wziął też udział w wojnie polsko-rosyjskiej w latach 1920–21. Obok Juliana Tuwima, Artura Rubinsteina i Aleksandra Tansmana był jednym z najbardziej wybitnych łódzkich artystów żydowskiego pochodzenia. Artyści ci razem dorastali, uczyli się w tych samych szkołach i pobierali lekcje muzyki u jednej profesorki.
Paweł Klecki, urodzony w Łodzi światowej sławy dyrygent i kompozytor
W 1921 wyjechał na studia w Berlinie, od 1925 dyrygował Berlińską Orkiestrą Filharmoniczną i innymi orkiestrami niemieckimi. W następnych latach koncertował i nauczał w Mediolanie. W latach 1937–1938 był dyrygentem orkiestry Filharmonii w Charkowie. W 1939 zamieszkał w Szwajcarii. Dyrygował m.in. Orchestre de la Suisse Romande w Genewie i Royal Liverpool Philharmonic Orchestra. Koncertował w Europie z Israel Philharmonic Orchestra. W USA prowadził Philadelphia Orchestra i Dallas Symphony Orchestra. Koncertował też w Polsce z Orkiestrą Filharmonii Narodowej i Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Napisał ok. 30 utworów, w tym trzy symfonie, dwa koncerty (skrzypcowy, fortepianowy). Zmarł 5 marca 1973 podczas próby z Royal Liverpool Philharmonic Orchestra.
Wielki kryzys dotarł do Polski
5 marca 1933 kilka tysięcy łódzkich robotników maszerowało pomiędzy fabrykami, inicjując zatrzymanie ich pracy. Tego dnia łącznie strajkowało blisko 300 łódzkich fabryk, m.in. Eiserta, Ossera, Buhlego, Scheiblera i Eisenbrauna. W następnych dniach strajki się rozszerzały na kolejne fabryki i miasta w naszym regionie. Robotnicy nie godzili się na obniżenie pensji i zwiększenie wymiaru pracy. Fabrykanci wyszli z takimi pomysłami ze względu na trudności związane z wielkim kryzysem, który dotarł do Polski.
5 marca 1933 r pracę przerwali robotnicy w blisko 300 łódzkich fabrykach
Powszechny strajk włókniarzy zakończył się 3 kwietnia 1933 r. w wyniku podpisania nowej umowy zbiorowej. Odbyło się wówczas spotkanie między przedstawicielami przemysłu włókienniczego a reprezentantami robotników. Nowa umowa zakładała obniżenie pensji włókniarzy o 12 - 15 proc., w zależności od miejsca zatrudnienia.
