Łódź czynić bezpieczną

Pracownicy obawiają się o pracę lub potwierdzenie powiedzenia, iż należy szanować szefa swego, bo można mieć gorszego; ci, których działalność instytucji dotyczy liczą na poprawę jej funkcjonowania, bo na poprawę liczymy nieustannie. Łódź dostała nowego komendanta wojewódzkiego policji, instytucji ważnej nadzwyczaj, wywołującej silne emocje, mającej decydujący wpływ na jakość życia w danej społeczności.

Trudno roztrząsać jak zmiana na stanowisku szefa oddziałuje na samopoczucie i kadry łódzkiej policji, bo to tak naprawdę wewnętrzne sprawy policji, z pewnością jednak pracy dla policjanta lubiącego pracować w policji ciągle jest w naszym mieście co niemiara. W rzeczywistości uwielbiającej się podpierać stekiem liczb istnieją statystyki, które zapewniają, iż nie tylko jesteśmy miastem mlekiem i miodem przepełnionym, ale w dodatku z dnia na dzień coraz bezpieczniejszym, jednak mam wrażenie, że łodzianie żyjący codziennością Łodzi wiedzą swoje.

Szczególnie ci, którym zdarza się wyjść z domu po zmroku, widzieli przepełnione agresją twarze, stracili portfel w tramwaju, padli ofiarą bezczelnych oszustów. Nawet jeżeli układanki w raportowych tabelkach świadczą, że „przestępczość maleje”, poczucie bezpieczeństwa łatwo zachwiać. Wystarczy jedna bójka na Piotrkowskiej, by potem bać się ulicy na trzeźwo. Inspektor Andrzej Łapiński wkracza do miasta trudnego, z wyjątkowym układem, bo kumulującym patologiczne zjawiska i osobowości w centrum, przez pokolenia kształtowanym w niechęci do funkcjonariuszy. Mam poczucie, że jakość relacji z policjantami w ciągu lat poprawiła się. Odetchnę, gdy teraz oni (a nie np. raperzy) posprzątają moje miasto z łobuzów. Bez cyferek, za to skutecznie.