Łódź. Kamienice - gratka dla miłośników dawnej Łodzi! Jest już wyczekiwana, bogato ilustrowana księga z najpiękniejszymi kamienicami

Autorami księgi „Łódź. Kamienice” są: Krzysztof Stefański, Marcin Szymański i wydawca Jacek Kusiński, który zapowiada, że temat ten będzie kontynuowany, co oznacza, że są szanse na księgę o kolejnych kamienicach. A takich, które są godne uwagi, nie brakuje.

Wśród nich jest efektowna kamienica braci Chaima i Hersza Auerbachów z końca XIX wieku przy ul. Narutowicza 32, która – zdaniem autorów księgi – jest jedną z najciekawszych w Łodzi. Jej autorem jest Gustaw Landau – Gutenteger, jeden z najlepszych architektów w dziejach Łodzi, który wprawdzie specjalizował się w secesji, ale także na niwie innych stylów był wizjonerem. Stąd ta efektowna kamienica nawiązują do gotyku, renesansu i sztuki romańskiej. Jej niezwykłą ozdobą są demony o ludzkich głowach i skrzydłach nietoperzy do złudzenia przypominające Klausa Kinskiego grającego Nosferatu w arcydziele Wernera Herzoga.

Kolejne wybitne dzieło mistrza Gutentegera to kamienica Zygmunta Deutschmana z początku XX wieku u zbiegu al. Kościuszki i al. Mickiewicza. Tak, to już secesja w czystej postaci - z dekoracją roślinną, wśród której wyróżnia się tak typowy dla tego stylu motyw kasztanowca. Aż trudno uwierzyć, ale w czasach PRL kamienicy groziła zagłada z powodu budowy Trasy W – Z, jednak w ostatniej chwili udało się ją uratować przed wyburzeniem. To właśnie w niej w latach 80. mieściła się spółdzielnia „Siódemka”, w której można było kupić komputery.

Wizytówką Łodzi jest też potężna, narożna, neobarokowa kamienica Mendela Pinkusa przy skrzyżowaniu ul. Zielonej i al. Kościuszki. Jej geneza sięga 1893 roku, kiedy Towarzystwo Akcyjne „Zawiercie” za 50 tys. rubli sprzedało parcelę spółce Mendela Pinkusa i Jakuba Landego, jednak swoje prawa do nieruchomości Lande sprzedał Pinkusowi, który stał się jedynym właścicielem kamienicy.

Autorem projektu był inny znakomity architekt – Dawid Lande, który w kamienicy miał swoją pracownię. Ponadto mieszkali w niej znani artyści – bracia Hirszenbergowie. Leon i Samuel byli malarzami, zaś Henryk architektem. We wrześniu 1939 roku, po wkroczeniu do miasta Wehrmachtu, swój sztab urządził tam dowodzący 8. Armią gen. Johannes Blaskovitz, który zmarł w tajemniczych okolicznościach tuż po wojnie podczas procesu norymberskiego. Oficjalnie popełnił samobójstwo, ale nie brak głosów, że został zamordowany.

W PRL kamienica została przejęta przez państwo, niemniej spadkobiercy Mendela Pinkusa, który razem z dwoma synami został zamordowany podczas wojny przez niemieckich okupantów, odzyskali ją w latach 90. i gruntownie wyremontowali. Dziś są tam mieszkania, biura, sklepy i punkty usługowe.