Łódź może być Pragą

Agnieszka Holland, która studiowała w tamtejszej szkole filmowej, zapewnia, że uważa Pragę za najpiękniejsze miasto ma świecie. Przywołuję filmowca dobrze znanego także z pracy w Łodzi, bo Praga, mimo systemowych zmian, zachowała swoją urodę dla tej branży, która nasze miasto określiła niedawno słowami Bogusława Lindy.

Gdy opadnie już menelski kurz i prowincjonalne zjednoczenie po emocjonalnym (choć niegrzecznym) haśle, warto zastanowić się, co naprawdę kryje się za takim postrzeganiem Łodzi i dlaczego nie jesteśmy Pragą dla filmowców, choć mieliśmy ku temu wszelkie warunki. Linda wymienił jedną z najważniejszych przyczyn obecnego stanu rzeczy: po likwidacji Wytwórni Filmów Fabularnych nasze miasto opuściły (albo się przekwalifikowały) całe klany fachowców od różnych elementów produkcji filmowej. A nie da się zbudować „filmowości” dekretami, zaklęciami, mitami, projektami, budynkami, bez ludzi oddanych bez reszty swojemu zawodowi i po prostu filmowej produkcji.

Mimo największych nawet billboardów i wizualizacji, tak pojmowana i tworzona „filmowość” pozostanie sympatycznym i kolorowym zjawiskiem towarzyskim, z pogranicza imprezowo-muzealnego. Praga nie dopuściła do zamknięcia istniejącego od 1921 roku Studia Filmowego Barrandov - choć i je różne kryzysy dotykały - powstrzymała odpływ fachowców, a dziś Hollywood produkuje tam swoje hity (np. „Mission: Impossible”, „Hellboy”), tam realizowano zdjęcia do „Bonda”.

W Barrandov powstają filmy europejskie, interes nie najgorzej się kręci, ale korzysta przede wszystkim miasto. W Łodzi stało się, ale nie oznacza to, że przepadło. Tylko zamiast radosnego głoszenia „Jestem menelem” i zaklinania rzeczywistości, bardziej pomogłoby sięganie po ludzi gotowych do pracy i potrafiących filmy robić. Nie tylko o nich opowiadać, czy je pokazywać.