Łodzią rządzili pierwsi sekretarze PZPR.

Na pewno wielu łodzian pamięta charyzmatyczną Michalinę Tatarkównę – Majkowską, ale już pewnie nikomu nie mówi dziś nazwisko Władysława Nieśmiałka. On pierwszy stał po wojnie na czele łódzkiego komitetu Polskiej Partii Robotniczej.

- Początkowo był to Komitet Miejski Polskiej Partii Robotniczej, a od lipca 1946 roku Komitet Łódzki PPR – mówi Józef Śreniowski z łódzkiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej.

Władysław Nieśmiałek był łodzianinem. Urodził się w tym mieście w 1913 roku. Przed wojną był robotnikiem. Działał w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski, a potem został członkiem zlikwidowanej w 1938 roku Komunistycznej Partii Polski. Po wybuchu wojny znalazł się na wschodzie. Był działaczem podziemnego PPR w Białymstoku. Po zakończeniu wojny powrócił do Łodzi i stał się czołowym działaczem partyjnym.

CZYTAJ DALEJ >>>>


...

- Nie był człowiekiem wykształconym, zaliczył co najwyżej kilka klas szkoły powszechnej – dodaje Józef Śreniowski. - Nie przeszkadzało mu to w robieniu kariery partyjnej. W 1950 roku został jeszcze I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Łodzi. Potem wyjechał do Warszawy i tam robił karierę w Komitecie Centralnym PZPR.

Następcą Władysława Nieśmiałka został Ignacy Loga – Sowiński. Był rok młodszy od Nieśmiałka. Urodził się w 1914 roku w niemieckim Vankewitz. Ale młodość spędził w Łodzi. Pracował jako robotnik budowlany. Zaprzyjaźnił się wtedy z Mieczysławem Moczarem. Działał najpierw w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski, a potem KPP. W czasie wojny był członkiem Komitetu Centralnego PPR-u. Do Łodzi powrócił w mundurze oficera I Armii Wojska Polskiego. Został tu delegatem lubelskiego Rządu Tymczasowego. On rządził Łodzią. Szybko wybrano go na I sekretarza KW PPR w Łodzi, a potem został I sekretarzem Komitetu Łódzkiego.

Komitet Łódzki PPR-u mieścił się kamienicy przy Placu Komuny Paryskiej. Dopiero w 1952 roku Komitet Łódzki już Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej przeniesiono do nowego gmachu wybudowanego przy al. Kościuszki. Dziś mieszczą się tam łódzkie sądy.

CZYTAJ DALEJ >>>>



...

Józef Śreniowski zauważa, że Loga – Sowiński, który miał stopień pułkownika, kierował łódzką partią w wojskowym stylu. A swoją karierę w Łodzi zakończył we wrześniu 1948 roku. Wyjechał do Warszawy. Został zastępcą członka, a następnie członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Działał w Centralnej Radzie Związków Zawodowych. Był członkiem Rady Państwa, a między 1965 a 1971 rokiem, zastępcą przewodniczącego. Partyjno – polityczną karierę zakończył w 1978 roku jako ambasador PRL w Turcji.

Następcą Ignacego Loga – Sowińskiego na stanowisku I sekretarza Komitetu Łódzkiego PZPR został Władysław Dworakowski. Pochodził z okolic Kozienic. W biografiach podawał, że był synem fornala. Przeszłość miał podobną jak jego poprzednicy. Był działaczem KPP, a potem PPR-u. Do Łodzi przyjechał mając już doświadczenie jako I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Gdańsku, był już też sekretarzem KC PPR. Na czele łódzkiej partii stał do kwietnia 1950 roku.

CZYTAJ DALEJ >>>>




...