Łódzkie Wyższe Seminarium Duchowne kończy 100 lat

Dziś razem z tzw. rokiem propedeutycznym, który zajęcia ma w Łasku, studiuje 40 kleryków. W pierwszej turze naboru zgłosiło się pięciu kandydatów na księży, a w maju wyświęcono sześciu nowych kapłanów.

Pamiętam jak za moich czasów w seminarium było ze 130 - 140 kleryków – mówi jeden z księży archidiecezji łódzkiej. - Wyświęcano niemal co roku po kilkunastu nowych księży!

W okresie przedwojennym najwięcej kleryków studiowało w łódzkim seminarium w roku akademickim 1929/1930. Było ich aż 129! Wtedy też wyświęcono najwięcej księży, bo aż 33.
Już po wojnie na przykład w roku akademickim 1986/9187 uczyło się w nim 135 alumnów. A w 1984 roku wyświęcono 28 księży.
W minionym roku akademickim naukę we wszystkich polskich diecezjalnych seminariach duchownych rozpoczęło 289 alumnów. Rok wcześniej było ich 324. Do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi przyjęto osiem osób. Dla porównania w 2019 roku było ich 10, a rok wcześniej - 13.
Tak więc liczba kandydatów do kapłaństwa w archidiecezji łódzkiej pozostaje od lat mniej więcej taka sama. W całej Polsce wyświęcanych jest coraz mniej kapłanów. Dla porównania podajmy, że na przykład w 1991 roku w archidiecezji łódzkiej wyświęcono 20 księży, trzy lata później aż 25! Ale już w 2000 roku tylko 5. A w 2010 roku diecezji przybyło 14 księży, w 2013 roku tylko trzech, a w 2015 – 10.
Przez te 100 lat łódzkie Wyższe Seminarium Duchowne wykształciło blisko 700 księży. Powstało niedługo po erygowaniu diecezji łódzkiej, już 9 sierpnia 1921 rok. Rok akademicki rozpoczął się 10 września, a naukę rozpoczęło 63 alumnów. Pierwszym rektorem został ks. Jan Krajewski, wykładowca seminariów w Kielcach i Warszawie. W 1926 roku na tym stanowisku zastąpił go ks. Włodzimierz Jasiński, późniejszy ordynariusz diecezji łódzkiej. Przed wojną rektorami byli jeszcze ks. Ferdynand Jacobi i ks. Józef Dzioba. Siedzibą seminarium stał się budynek szpitala św. Aleksandra przy ul. Placowej(dziś św. Stanisława). Szpital został przeniesiony na ul. Aleksandrowską. Po wybuchu wojny seminarium przeniesiono do Szczawina koło Zgierza, ale zostało zamknięte przez Niemców już w 1940 roku. Po wojnie nowa władza urządziła w budynku seminarium Szkołę Oficerską Milicji Obywatelskiej. Klerycy mieli zajęcia w kurialnych domach przy ul. Skorupki 1 a i 5. Dopiero w 1948 roku powrócili do gmachu przy ul. św. Stanisława. Pierwszy powojennym rektorem seminarium został ks. Antoni Woroniecki.
Niedaleko łódzkiego seminarium stoi okazały budynek. Zbudowany w tym podobnym stylu co gmach znajdującej się naprzeciw kurii. Wiele osób myśli, że to nowy budynek seminarium. Tak jednak nie jest. Tam powstanie Centrum Studiów im. Jana Pawła II . W 2012 roku gmach został poświęcony przez ówczesnego sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone. W tym budynku będzie miał swoją siedzibę Instytut Filozoficzno-Teologiczny, biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego. Tu też będzie się mieścił Papieski Wydział Teologiczny w Łodzi. Tworzy go ks. dr Janusz Lewandowicz, były rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi, który prowadził w Łasku alumnów studiujących na tzw. roku propedeutycznym.