Malarska opowieść o mieście trudnym dla wszelkiej sztuki

Tomasz Zjawiony jest łodzianinem, absolwentem łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych, zajmuje się malarstwem, rysunkiem, tworzy instalacje, projektuje wnętrza. To artysta silnie związany z miastem, w szczególny sposób z tak trudnym dla wszelkiej sztuki, jak Łódź. Potrafi jednak nadać mu wyjątkowo poetycki wizerunek. Nie ukrywa jego brzydoty, a dostrzega w niej melancholijny walor. Inspiruje się architekturą, nierzadko tą już odchodzącą, ale koncentruje się na jej wpływie na otoczenie, relacje - także bardzo emocjonalne - z mieszkańcami miasta.

„Twórca przeobraża sceny zapomnianych, zdegradowanych, dotkniętych erozją fragmentów przestrzeni miejskiej we własną indywidualną wizję” - podkreśla kuratorka wystawy w Galerii Bałuckiej, Adriana Michalska z Miejskiej Galerii Sztuki. - „Przesiewając istniejącą rzeczywistość ukazuje niepowtarzalny charakter i urok zwykłych miejsc, ich różnorodność i wyjątkowość. Uwalnia odbiorcę od stereotypowego spojrzenia, pokazując, iż nie istnieją rzeczy bezwzględnie ładne lub brzydkie, wyjątkowe lub banalne. To, w jaki sposób je postrzegamy jest wyłącznie naszym subiektywnym odczuciem”.

Artystę inspirują zwłaszcza opuszczone fabryki, wnętrza industrialne, stare kamienice, czasem tylko ich fragmenty, np. dachy. Przyjmując klarowną, pozbawioną nadmiernych efektów malarskich, ale zarazem wyrazistą formę stworzył cykl prac pochodzących z 2018 roku o tytułach: „Miasto świateł”, „Kontenery”, „Miasto zapomnienia” - odnoszące się do historycznej części miasta - Starego Rynku na Bałutach. Na ekspozycji można zobaczyć również najnowsze prace: „WI-MA” (2019), czy „Jaśki II” (2020).

Jego obrazy brzmią ciszą, są pełne nostalgii, szacunku dla ludzkich historii „zapisanych” w murach. Przywracają również wartość szarości, która już nie musi być tylko kolorem beznadziei. Prace Tomasza Zjawionego to poza tym apel o utrwalenie tożsamości Łodzi, świadomości skąd się wzięła i jakim jest miastem.

„Warto zobaczyć jego obrazy - choćby po to, by się przekonać, jak wyglądają ukryte i zapomniane miejsca, ukazujące charakter Łodzi, tkwiący w fascynującej mieszance dawnych kultur, w swoistym kolorycie tego miasta, w sentymencie za miejscem utraconym” - zapewnia Adriana Michalska.