Michał Bąkiewicz skończył karierę siatkarską: "Siatkówka dała mi piękne chwile w życiu"

Przez ostatnie 12 miesięcy Bąkiewicz walczył o powrót na boisko. W styczniu ze względu na kłopoty zdrowotne zawiesił swoją karierę.

- Nie chcę, by ktoś pomyślał, że nieuczciwie traktuję klub. Przez najbliższe miesiące nie będę w stanie grać, więc zaproponowałem zawieszenie kontraktu do końca sezonu - mówił siatkarz AZS Częstochowa.

Po wyleczeniu wykonał wielką pracę, by znów grać - latem trenował znacznie więcej, niż inni siatkarze. Został wybrany kapitanem częstochowskiej drużyny, wydawało się, że wszystko jest w porządku, ale na rozgrzewce przed pierwszym meczem tego sezonu z Zaksą Kędzierzyn-Koźle uraz pleców się odnowił. Kolejne tygodnie spędzone na zajęciach rehabilitacyjnych nie przyniosły poprawy, więc siatkarz powiedział: stop.

- Chcę normalnie żyć, nie mogę już bardziej ryzykować moim zdrowiem. Siatkówka dała mi piękne chwile w życiu, ale po niej też chcę dobrze żyć - mówi.

Przez lata swojej kariery często zdarzało się, że grał dzięki tzw. blokadom, czyli specjalnym zastrzykom uśmierzającym ból. To ryzykowne, zwłaszcza dla zawodników starszych. A Bąkiewicz ma 33 lata.

W siatkówce zakochał się dzięki nauczycielowi wychowania fizycznego Antoniemu Szczepkowskiemu. W mieście najbardziej popularna była piłka ręczna, działały też kluby piłkarskie, a siatkówki właściwie nie było.

- Pan Antoni przekonał mnie, że warto grać w siatkówkę i dzięki niemu wszystko się zaczęło. Później zostałem powołany do reprezentacji makroregionu i dostałem się do Szkoły Mistrzostwa Sportowego - opowiada Bąkiewicz.

Będąc uczniem SMS wybijał się na tle rówieśników i było pewne, że niebawem pojawi się w zawodowej siatkówce, tym bardziej, że miał już na swoim koncie brązowy medal Mistrzostw Świata Kadetów w 1999 roku. Po ukończeniu szkoły dostał propozycję przenosin do AZS Częstochowa, który był wówczas jednym z najlepszych polskich klubów, ale także słynął z tego, że stawiał na młodych siatkarzy. Lepiej więc trafić nie mógł, a z AZS trzykrotnie zdobywał srebrne medale w lidze.

W Częstochowie atmosfera była znakomita, ale brakowało pieniędzy i zespół stopniowo się rozpadał. Tym bardziej, że w pobliskim Bełchatowie powstawała wówczas nowa potęga w tym sporcie w Polsce - Skra. W 2003 roku Bąkiewicz wraz z Andrzejem Stelmachem i Krzysztofem Ignaczakiem przeniósł się do Bełchatowa. Nie spodziewał się pewnie, że tak wiele lat spędzi w Skrze, tym bardziej, że... rok później zdecydował się na przyjęcie jeszcze lepszej oferty z PZU AZS Olsztyn. To były czasy, gdy klub ze stolicy Warmii i Mazur miał wielkie możliwości finansowe i zamierzał dominować w krajowej siatkówce. Projekt okazał się jednak rozczarowaniem, bo choć do Olsztyna ściągnięto wielkie gwiazdy, to jednak mistrzostwa Polski zdobyć się nie udało. W 2005 olsztynianie przegrali finał ze Skrą, a dwa kolejne sezony kończyli z brązowymi medalami.
Gdy Michał Bąkiewicz kończył sezon 2006/2007 był już wicemistrzem świata. Niewiele jednak brakowało, a musiałby przerwać karierę przez problemy ze zdrowiem. Siatkarz miał bowiem bardzo poważne problemy z krążeniem krwi w rękach, a przez jakiś czas występował nawet w specjalnych rękawiczkach.

- Na szczęście ówczesny trener reprezentacji Polski Raul Lozano znał odpowiedniej klasy specjalistów, którzy zdiagnozowali i zlikwidowali mój problem - opowiada Bąkiewicz.

W 2007 roku siatkarz wrócił do Bełchatowa. Nie był zresztą pierwszy, bo już rok wcześniej Olsztyn na Skrę zamienił Piotr Gruszka, który też wcześniej występował w bełchatowskim zespole. Tym razem przygoda Bąkiewicza ze Skrą była znacznie dłuższa, bo zawodnikiem bełchatowskiego klubu był przez sześć kolejnych sezonów.

- Czułem się w Skrze znakomicie, więc dwa razy przedłużałem umowy - dodaje.

Z bełchatowskim klubem sięgnął nie tylko po cztery mistrzostwa Polski, ale także po trzy Puchary Polski, jeden Superpuchar, srebrny i dwa brązowe medale Ligi Mistrzów oraz dwa srebra i jeden brąz w Klubowych Mistrzostwach Świata. A do tego dołożył tytuł mistrza Europy w 2009 roku, grając znakomity turniej.

- Mam wrażenie, że wtedy grałem najlepiej w całej swojej karierze - mówi Bąkiewicz.

W Bełchatowie przez kibiców traktowany był jako jeden z symboli klubu. Tym dziwniejsza była więc decyzja władz Skry, gdy w 20013 roku nie zdecydowały się zaproponować mu pozostania w klubie. Bąkiewicz przeniósł się do AZS Częstochowa, czyli klubu, gdzie właściwie karierę zaczynał. Niestety, ze względów zdrowotnych nie był to już jego udany czas.

- Mam nadzieję, że tak jak zaczynał swoją fantastyczną karierę zawodniczą w AZS, tak teraz właśnie rozpoczyna w naszym klubie bogatą karierę trenerską - mówi prezes AZS Roman Lisowski.

Bąkiewicz dostał propozycję, by pracować w sztabie szkoleniowym AZS i będzie pomagał trenerowi Markowi Kardosowi w prowadzeniu zespołu. Były siatkarz ma wszystkie wymagane uprawnienia szkoleniowe, a także licencję menedżera Polskiego Związku Piłki Siatkowej. W ostatnim czasie pracę w zawodzie trenera rozpoczęło wielu świetnych do niedawna siatkarzy, oprócz Bąkiewicza także choćby Andrzej Stelmach, Piotr Gruszka, czy Robert Prygiel. Oby ich kariery trenerskie były tak udane, jak sportowe.