Fuggerei – czynsz niezmienny od 500 lat

Fuggerei w niemieckim Augsburgu to pierwsza na świecie dzielnica stworzona z myślą o ubogich. Budowa dzielnicy ruszyła w 1516 r., a od tamtej pory nie zmieniły się ani zasady przyznawania lokali, ani czynsz najmu.

Mieszkańcami Fuggerei mogą zostać tylko urodzeni w Augsburgu katolicy w trudnej sytuacji materialnej, zaakceptowani przez specjalną komisję. Każdy, kto zostanie wybrany, otrzymuje dożywotnio całe piętro dwupiętrowego domu (ok. 60 m kw.), a za wynajem płaci symboliczną kwotę 0,88 euro rocznie. Co więcej, musi też trzy razy dziennie modlić się za fundatora osiedla i jego rodzinę.




Licencja

Każdy lokal w Fuggerei ma trzy pokoje, kuchnię i ogród lub poddasze. Osiedle składa się z 52 dwupiętrowych domów w stylu niemieckiego renesansu i jest otoczone murem. Bramy są zamykane dla obcych codziennie o godzinie 22 i otwierane ponownie o 6 rano. Dziś zamieszkują tu głównie osoby starsze, a osiedle jest dostępne dla turystów.

Singapur – jedyne wielkie miasto bez slumsów

Singapur to niezwykłe państwo: leży na jednej wyspie i składa się z jednego ogromnego miasta, zamieszkanego przez 5,6 mln osób. To również (według danych ONZ) jedyne takich rozmiarów miasto bez slumsów. Jak to osiągnięto?

Przeważająca większość mieszkań w Singapurze to lokale komunalne, wybudowane i zarządzane przez państwo. Mieszka w nich 78,7 proc. populacji. Dzięki dokładnemu planowaniu miasta każde osiedle jest samowystarczalne – ma szkoły, sklepy, placówki medyczne, obiekty sportowe itp. Państwo buduje mieszkania z założeniem, że zostaną one wykupione na własność. Na zakup można otrzymać wysokie dofinansowanie. W efekcie aż 91 proc. Singapurczyków posiada lokal na własność – to jeden z najwyższych odsetków na świecie.




Licencja

W Singapurze obowiązuje też kilka mniej typowych zasad związanych z mieszkalnictwem. Nowe państwowe mieszkania mogą kupić wyłącznie obywatele tego kraju i tylko oni mogą otrzymać dopłaty do zakupu. Obcokrajowcom pozostaje zakup na rynku wtórnym lub wynajem.

Co więcej, zgodnie z prawem w każdym budynku w Singapurze muszą mieszkać osoby z różnych grup etnicznych. Chodzi o to, by każdy budynek był jakby miniaturą całego społeczeństwa i zawierał przedstawicieli wszystkich głównych grup etnicznych żyjących w Singapurze. W założeniu ma to zapobiegać segregacji rasowej – tworzeniu się wyłącznie „czarnych” czy „białych” dzielnic, które często zdarza się np. w Stanach Zjednoczonych i powoduje pogłębianie się konfliktów na tle rasowym.




Licencja