TADEUSZ PAWŁOWSKI (Śląsk Wrocław, Wisla Kraków)
Wrócił po wielu do Polski. Początek był ciekawy - w drugim sezonie ze Śląskiem awansował do europejskich pucharów (jako pierwszy trener w historii klubu). Lądowanie było jednak bolesne. Został odsunięty od zespołu, a po zwolnieniu przyjął propozycję z Wisły i w niej wypadł jeszcze gorzej. Od lutego tego roku rozgląda się za nowym wyzwaniem.
DONATAS VENCEVICIUS (Wigry Suwałki)
W zeszłym sezonie nieomal spuścił Wigry do II ligi. Na szczęście w porę zorientował się, że nie ma pomysłu na zespół, nie umie dać mu żadnego impulsu. Z bólem serca zrezygnował. Do Suwałk przybył nowy trener, Dominik Nowak, i dał radę zachować ligowy byt. Obecnie Wigry są w czołówce tabeli.
THOMAS VON HEESEN (Lechia Gdańsk)
Potrafił publicznie zbesztać swojego podopiecznego (np. reprezentanta Polski Sławomira Peszkę). Do siebie nigdy jednak nie miał pretensji. Zawsze to piłkarze zrobili coś źle. Pod jego wodzą drużyna nie osiągnęła żadnego postępu. Wręcz przeciwnie - zaczęła się staczać, bo przegrała aż pięć meczów z rzędu (w tym sezonie tylko Wisła Kraków pobiła ten wynik).
STANISLAV LEVY (Śląsk Wrocław)
Jeden z wielu, który poległ w drugim sezonie, pomimo sukcesu w pierwszym (awans do europejskich pucharów). Po prostu nie umiał zarządzać kryzysem. Cedził jedynie pod nosem: pozoranty, pozoranty (o swoich piłkarzach), zamiast im pomóc. Osiem meczów bez zwycięstwa było wystarczająco mocnym argumentem, aby wręczyć mu dymisję.
