7. "Królowie umierają, królestwa upadają, ale magia trwa"
Ślepa czarodziejka Philipa Eilheart chce uchylić rąbka tajemnicy świata potężnych magów takich jak ona. Osoby obdarzone magią mogą żyć bardzo długo, często setki lat. Wielu z nich spędza ten czas knując, aby posunąć naprzód swoje plany, często nie zwracając uwagi na życie innych. Być może część tej bezduszności wynika z powyższej postawy. Jeśli nic poza magią nie jest trwałe, to inni ludzie nie mają znaczenia. Jeśli plany magów mogą zabić ludzi lub zniszczyć całe królestwa, to nie ma to znaczenia, ponieważ te rzeczy i tak upadną same.
6. "Zamknij mordę i walcz!"
Crach an Craite jest jednym z najstarszych przyjaciół Geralta i przywódcą zaciekłego klanu wojowników na wyspach Skellige. Kiedy nadchodzi czas ostatecznej konfrontacji z Dzikim Gonem, chętnie zgłasza siebie i swój klan, by pomóc Wiedźminowi w walce. Podczas gdy Geralt i Ciri walczą z wrogiem, Crach angażuje ich przywódcę Eridina w pojedynek. Niestety, Eredin okazuje się być zbyt wielkim wyzwaniem dla Craite'a. Zapytany o swoje ostatnie słowa, wojownik wykrzykuje je i rzuca się na przeciwnika jeszcze jeden, ostatni raz.
5. "To jest moja historia, nie twoja. Musisz pozwolić mi skończyć ją opowiadać."
Nawet po pokonaniu Eredina i Dzikiego Gonu, Geralt nie ma czasu na odpoczynek. Rozpoczęła się Koniunkcja Sfer, zjawisko, w którym nakładają się na siebie różne wymiary, a Ciri zamierza wykorzystać to wydarzenie, by zniszczyć Białe Zimno, nadprzyrodzoną siłę, która zniszczy każdą płaszczyznę rzeczywistości, jeśli nie zostanie powstrzymana. Na początku myśli, że została do tego zmuszona, ale kiedy przybywa na miejsce, daje jasno do zrozumienia, że robi to z własnej woli. Twórcy zapewniają nas w tym etapie, że trzecia część trylogii jest bardziej historią młodej wiedźminki, a nie jej wieloletniego opiekuna.
4. "To coś nie miało nawet prawa żyć"
Geralt z Rivii widział już prawie wszystko. Smoki, demony, kobiety w jeziorach rozdające miecze - to wszystko rzeczy, z którymi zetknął się w swojej wiedźmińskiej karierze. Zrozumiałe jest więc, że potrzeba czegoś naprawdę dziwnego, aby nim wstrząsnąć. Wiedźmin, zmuszony do służby demonicznemu bytowi, trafia do nawiedzonej posiadłości. Podczas pobytu tam spotyka istotę zwaną Klucznikiem. Geralt nigdy nie widział czegoś podobnego, a nawet bestiariusz gry nie wie, co z tym zrobić. Postać ta nie miała oczu ani nozdrzy, a zamiast twarzy miał wszyty kawałek gołej skóry.
