Artyści z topu pielgrzymują zatem po Polsce kosząc publiczną kasę, lokalni bonzowie zdobywają głosy na najbliższe wybory, a lud ma chwile radości. Mechanizm znany od starożytnych Rzymian i Greków, a nawet dłużej. A skoro to działania tak utrwalone, szybkich zmian spodziewać się nie należy, artyści zaś będą się dzielić na tych, którzy w letnich dożynkach biorą udział aktywny, i tych którzy zazdroszcząc stawek będą twierdzić, że nigdy w życiu by w czymś takich udziału nie wzięli.
W tle zaś tej ogólnopolskiej słonecznej wesołości pozostają artyści znakomici, choć nie "zaliczeni" przez telewizje, związani z miejscami wiosenno-wakacyjnych świąt i innych imprez dla mas. Lokalni znaczy się. Często potrafiący zabawić widownię nie gorzej niż ci znani najbardziej. Nie mówiąc o tym, że taniej.
Można zrozumieć, gdy przegrywają z najlepszymi, bo przyjazd największych do miejsc najmniejszych może być dla tamtejszych mieszkańców jedyną okazją do spotkania z takim wykonawcą na "żywo" i przeżyciem do wspominania przez lata. Ale jeżeli np. w Łodzi lansuje się młodych i zdolnych, ale podobnych tysiącom śpiewających, kandydatów na osobowości wybieranych przez jurorów bez osobowości w rozmaitych telewizyjnych "Voice'ach", "Mustbemusicach" i innych show, to robi się krzywdę wszystkim. Tymże wykonawcom, bo zanim wejdą w show-businnes uczy się ich chałturzenia; słuchaczom, bo wmawia się im, że to już artyści i wspomnianym łódzkim muzykom, bo miast żywić ich w ich mieście, każe się im siedzieć w domu.
A może w domu zostawiliby swój prowincjonalizm i pretensjonalizm organizatorzy imprez i decydenci z finansujących je miejscowości?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
