Największy wpływ na osiągnięcie sukcesu w nauce ma ludzki talent. Oczywiście konieczne są też praca i trochę szczęścia, ale bez talentu nie ma znaczących wyników - mówił w 2012 roku „Dziennikowi Łódzkiemu” prof. Jan Michalski, który dzięki swemu talentowi i pracy, osiągnął w nauce bardzo dużo.
- Uważam się za człowieka naukowo spełnionego - zapewnił wtedy profesor, który pracował naukowo jeszcze wiele lat po przejściu na emeryturę.
Jan Michalski urodził się 7 czerwca 1920 roku w Łodzi przy ul. Tylnej 1, w służbowym mieszkaniu zakładów Scheiblera-Grohmana, w których pracował jego ojciec - specjalista od wykończalnictwa tkanin. W wieku 7 lat Jan Michalski rozpoczął edukację w Szkole Pracy, a następnie w państwowym gimnazjum im. Kopernika. Gdy z powodu niesfornego zachowania musiał je opuścić, nic jeszcze nie wskazywało, że zostanie wybitnym uczonym.
Jednak gdy miał 15 lat, pod wpływem książek ze zbioru ojca, zainteresował się chemią i jego stosunek do nauki zmienił się radykalnie. Jako prymus ukończył prywatne gimnazjum A. Zimowskiego. Po maturze zdał egzamin konkursowy na Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej. Zdążył ukończyć pierwszy rok studiów, gdy wybuchła wojna. Podczas okupacji pracował w fabrykach chemicznych, a jednocześnie uczył się w legalnym Liceum Ceramiczno-Chemicznym i studiował na tajnych kompletach. Gdy wybuchło powstanie warszawskie, miał już ukończone studia chemiczne na politechnice i trzy lata uniwersyteckich studiów z fizyki. Wcześniej, w styczniu 1944 r. ożenił się z Marią Wejchert - studentką chemii na tajnych kompletach Politechniki Warszawskiej. Oboje przeżyli powstanie, w którym Maria wzięła udział, choć była w ciąży.
W czerwcu 1945 r. Jan Michalski zdał egzamin dyplomowy na Uniwersytecie Jagiellońskim i otrzymał tytuł magistra filozofii w zakresie chemii. Już w lipcu 1945 r. wraz z żoną (późniejszą profesor Akademii Medycznej) przeprowadził się do Łodzi, gdzie podjął pracę w organizującej się nowej uczelni - Politechnice Łódzkiej. Został asystentem prof. Osmana Achmatowicza, któremu pomagał organizować Wydział Chemiczny PŁ (później, w latach 1966 - 1970 był dziekanem tego wydziału). Na początku 1947 r. Jan Michalski wyjechał na staż naukowy do Uniwersytetu Cambridge, gdzie w 1949 r. obronił doktorat, którego promotorem był prof. Alexander Todd, późniejszy laureat Nagrody Nobla.
Po powrocie na Wydział Chemiczny PŁ zajął się badaniami w dziedzinie związków fosforoorganicznych, stając się jednym z twórców współczesnej chemii fosforu. W błyskawicznym tempie osiągał kolejne szczeble kariery naukowej. Został docentem (gdy miał 34 lata), profesorem nadzwyczajnym,( 38 lat ), profesorem zwyczajnym (43 lata). W wieku 42 lat został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a w wieku 49 lat był już członkiem rzeczywistym PAN.
Znaczące osiągnięcia jego zespołu naukowego spowodowały, że w 1972 r. Polska Akademia Nauk powołała w Łodzi Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych. Od początku, aż do przejścia na emeryturę w 1991 r., kierował nim prof. Michalski. Był twórcą znanej w świecie naukowym Łódzkiej Szkoły Chemii Fosforu. Jego prace publikowały najpoważniejsze czasopisma naukowe. Był autorem ponad 400 prac i 39 patentów. Wypromował 29 doktorów, z których większość została profesorami lub objęła samodzielne stanowiska w przemysłowych instytutach badawczych. Uczniami prof. Michalskiego są m.in. znani łódzcy chemicy, członkowie PAN - prof. Marian Mikołajczyk i prof. Wojciech Stec.
Wydarzenia tygodnia w Łódzkiem 7 - 13 listopada 2016 r.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
