Od przybytku głowa nie boli

Kiedy podróżny wysiada na dworcu PKS we Wrocławiu, otacza go gromada maluchów. Głośno wołają, ale nie wiadomo co, bo są z Rumunii. Zresztą obojętne, co mówią i tak każdy wie, czego chcą. Ich ciężarne matki obchodzą podróżnych oczekujących na autobus. Od czasu do czasu, któraś siada na ławce i zaczyna rodzić, puszczając wody płodowe. Na wrocławskim rynku scenariusz podobny: tutaj czereda dzieci okrąża turystów, tylko ciężarnym kobietom nie odchodzą wody, bo nie mają gdzie usiąść, żeby pokazać tę sztuczkę.

Dla rodziny romskiej z Rumunii, Bułgarii czy Grecji dziecko nie jest kolejną gębą do wyżywienia ani kłopotem. Wręcz przeciwnie. Pewnie dlatego znalazła się wśród nich mała blondynka. Maluch zarabia na siebie i rodziców (prawdziwych lub nieprawdziwych), pobierając zasiłek z państwowej kasy i żebrząc. Na swój sposób jest kochany. Im więcej dzieci, tym lepiej się żyje, bo jak mawiali Cyganie, kiedy jeszcze nie byli Romami: dużo dzieci - dużo szczęścia. Romowie, którzy z powodu poprawności politycznej Cyganami już nie są, też uważają, że od przybytku głowa nie boli. No cóż, nie wszyscy chcą żyć tak, jak my.