Warto się tam zatrzymać i popatrzyć na narożny wykusz, dwa balkony z ażurową balustradą, muszle i kwiaty nad oknami oraz metalowe kwiaty. Nad wejściem do apteki mamy okazałą stokrotkę, zaś elewację zdobią lilie.
Z prawej strony mamy piętrową, też odnowioną dobudówkę. Także ona jest godna uwagi: z boniami na parterze, pilastrami między oknami, naczółkami z głową kobiecą oraz balkonem z balustradą, na której rzuca się w oczy motyw meandra (nazwa pochodzi od wijącej się, pełnej zakoli antycznej rzeki). Na płaskim dachu widzimy zaś typową dla renesansu odtworzoną attykę ozdobioną dwoma wazami.
- Kamienica ma prywatnych właścicieli - wyjaśnia zarządca nieruchomości Rafał Grochulski. - Na razie odnowiliśmy elewację od strony Piotrkowskiej. Prace pochłonęły ponad 300 tys. zł, z czego miasto dołożyło 138 tys. zł. W 2015 roku planujemy przeprowadzić remont od strony Radwańskiej, co będzie kosztować ponad 400 tys. zł. Więcej, bo ściana przy tej ulicy jest dłuższa. Mamy nadzieję, że miasto znów nam pomoże. W tej sprawie złożyliśmy w magistracie odpowiedni wniosek. Wierzymy, że miejscy urzędnicy wyłożą te pieniądze, gdyż dzięki temu pełny blask odzyskałaby kamienica będąca ozdobą ulicy Piotrkowskiej.
Do 1869 roku nieruchomość należała do Marii Reichel, która za 2 tys. rubli sprzedała ją Juliuszowi i Emilii z Brachińskich Schmidtom.
W 1881 roku rozpoczęła się budowa kamienicy, która powstała w miejsce drewnianego domku z poddaszem. Autorem projektu był bardzo znany ówczesnym architekt Edward Kreutzburg. W Łodzi możemy podziwiać więcej jego dzieł. Zaprojektował m.in. rozbudowę willi Milscha u zbiegu ul. Łąkowej i Kopernika.
Do 1893 roku powstał efektowny budynek z punktami handlowymi na parterze i z mieszkaniami na wyższych kondygnacjach. W części narożnej była apteka, która działa tam do dzisiaj. W środku zachowały się przedwojenne, drewniane szafy i regały na medykamenty. Jej pierwszym właścicielem był M. Epstein. Ponadto w kamienicy był sklep kolonialny, a w przybudówce piekarnia cukiernicza. Juliusz Schmidt nie cieszył się zbyt długo wspaniałą nieruchomością, bowiem już w 1895 roku sprzedał ją za 75 tys. rubli Emilowi i Emilli Millerom. W 1903 roku kamienica przeszła w ręce Andrzeja i Marii Lutrosińskich.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
