Pierwsza część nowej wystawy stałej Muzeum Kinematografii w Łodzi udostępniona zwiedzającym ZDJĘCIA

Pierwsza część wystawy pokazuje rozwój rodzimego kina od przełomu XIX i XX wieku po rok 1939. Druga część (obejmująca okres od 1945 roku do współczesności) zostanie otwarta 30 września. Koszt ekspozycji to 1 mln 600 tys. zł, sfinansowany po połowie przez Ministerstwo Kultury i miasto Łódź.

- „Łódź Filmowa” to multimedialna wystawa, która zaprezentuje się w pełni możliwości, gdy zostaną zniesione wszystkie obostrzenia - podkreśla Marzena Bomanowska, dyrektor Muzeum Kinematografii. - Już teraz zachęcam jednak do oglądania kilkunastominutowego fragmentu filmu „Ziemia obiecana” w reżyserii Aleksandra Hertza i Zbigniewa Gniazdowskiego, z 1927 roku. Przez lata uważano, że to dzieło się nie zachowało, tymczasem w 2002 roku na jego trop wpadli Kamil Stepan i Jerzy Maśnicki, kiedy przeczesywali zbiory Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie. Sprowadzenie ocalałych niespełna piętnastu minut filmu trwało aż dwanaście lat. Teraz, dzięki uprzejmości Filmoteki Narodowej - Instytutu Audiowizualnego, możemy ten skarb obejrzeć w Łodzi Spadkobiercy Jadwigi Smosarskiej, „królowej polskiego ekranu” w dwudziestoleciu międzywojennym, udostępnili nam między innymi oryginalną suknię wizytową aktorki. Do szczególnych atrakcji należy również pokaz trójwymiarowych przeźroczy w Cesarskiej Panoramie, czyli jednym z sześciu zachowanych w świecie oryginalnych fotoplastykonów skonstruowanych około 1900 roku przez wynalazcę urządzenia Augusta Fuhrmanna.

W zabytkowych salach Pałacu Karola Scheiblera, w którym znajduje się Muzeum Kinematografii, można zobaczyć (a niektóre nawet uruchomić) zrekonstruowane lub oryginalne zabawki optyczne i inne urządzenia z prapoczątków kinematografii. Goście mogą wrzucić żeton do orchestrionu, spojrzeć przez wizjer fotoplastykonu, przyjrzeć się funkcjonowaniu latarni magicznej. Jako zapowiedź drugiej części wystawy można potraktować eksponaty związane z „Ziemią obiecaną” Andrzeja Wajdy - suknię Mady (Barbara Dykiel), projekty kostiumów autorstwa Barbary Ptak, czy dziennik prowadzony przez reżysera w czasie przygotowań do zdjęć.