Podwórko nie wychowa małolata. Jeżeli rodzice tego nie zrobią, pomoc społeczna zadziała

Zobacz wideo: Nowa jadłodzielnia WSG w Bydgoszczy

Zapewnić nie tylko bezpieczne i szczęśliwe dzieciństwo, ale i takie, żeby dziecku nie brakowało tego, czego brakować nie powinno. Z tego założenia powinni wychodzić rodzice. Jeżeli tym rodzicom (czy opiekunom) nie udaje się zrealizować zamierzeń, mogą zwrócić się do gminy. Form pomocy jest kilka.

Przeciętny koszt obiadu, serwowanego w szkole, wynosi 5 złotych (stawka dotyczy tzw. wsadu do kotła). To najczęściej obiad 2-daniowy. Abonament miesięczny kosztuje niespełna 100 zł, a niektórych rodzin nawet na to nie stać. Wtedy gmina wkracza do akcji. Maluchy w przedszkolach i uczniowie mogą otrzymywać darmowe wyżywienie w placówkach. To w ramach ogólnopolskich programów (chociażby „Posiłek w szkole i w domu”) oraz gminnych. Bez względu na źródło finansowania, cel pozostaje jednakowy: zapewnienie dzieciom w wieku przedszkolnym oraz szkolnym gorącego posiłku przygotowanego w stołówce. Nie tylko małolaty mogą otrzymywać obiady. Dorośli, spełniający kryteria, też - gminy przyznają im bezpłatne posiłki, przekazują pieniądze na zakup żywności albo wydają artykuły spożywcze.

Dzieci mają szansę dostawać stypendia szkolne czy zasiłki szkolne bądź inną pomoc materialną z tytułu trudnej sytuacji finansowej w rodzinie. Pozyskane kwoty są na pokrycie wydatków, związanych z edukacją. To m.in. zajęcia pozaszkolne (korepetycje czy zajęcia artystyczne), sprzęt komputerowy, podręczniki, odzież na wychowanie fizyczne i strój apelowy, dojazdy do szkoły i wycieczki szkolne. Stypendium szkolne stanowi wsparcie uczniów do czasu ukończenia przez nich szkoły, nie dłużej niż do ukończenia 24. roku życia.

Prawo do korzystania z karty dużej rodziny przysługuje wszystkim rodzicom, którzy mają na utrzymaniu przynajmniej troje dzieci (w wieku do 18 lat albo, jak gmina uchwali, do 25. roku życia – w przypadku dzieci uczących się lub studiujących, a bez ograniczeń wiekowych w przypadku dzieci niepełnosprawnych). Kartę przyznaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta na wniosek członka rodziny wielodzietnej. Karta zapewnia zniżki. Jej posiadacze mogą taniej kupować przykładowo bilety do kina, mniej płacić w restauracji i barze.

To taka dobra ciocia rodziny. Tyle, że przydzielona przez gminę. Asystent rodziny pracuje z rodziną nieporadną życiowo lub taką, w której występują inne kłopoty, np. uzależnienie. Pomaga jej w sprawach codziennych. Uczy zatem prowadzić dom i gospodarować pieniędzmi. Pokazuje, jak opiekować się dziećmi i z nimi współpracować. Reprezentuje rodziców dziecka choćby w szkole i przedszkolu czy przychodni, nawet sądzie. Pomaga ubiegać się o świadczenia w instytucjach. Pracę rodzicom także pomaga znaleźć.