Atutem Vegi jest fakt, iż chcą grać u niego dobrzy aktorzy. Ich praca w „Polityce” pokazuje, że gdyby dostali pogłębiony materiał, daliby nam przejmującą opowieść. Na ile to było możliwe, ociepla prezesa Andrzej Grabowski, podobnie buduje rolę premier Jadwigi Ewa Kasprzyk. Nie miał problemu z dodaniem demoniczności ministrowi Alojzemu Janusz Chabior, ale miał do zagrania jedynie wariata, poprawiającego sobie samopoczucie elektrowstrząsami. Brawurowy występ dał Antoni Królikowski, serdeczny - Maciej Stuhr. ale to wszystko, co mieli zapisane w scenariuszu. Polityczną oślizgłość nadaje liderowi opozycji Pacynie Zbigniew Suszyński, reszta jak np. Iwona Bielska (posłanka Piotrowicz), mieli jedynie ponaśladować jeden do jednego powierzone im postaci z płaskiego telewizyjnego ekranu. Przez palce przecieka reżyserowi dramatyczna rola Anna Karczmarczyk. Nawet dysponując posągowym Danielem Olbrychskim, ze szlachetną twarzą pooraną bruzdami po Kmicicu i innych „polskich” rolach, w finałowym monologu, mogącym być wstrząsającym przesłaniem, daje aktorowi naiwny, płaski, żaden tekst, któremu nie dodają krewkości nagie pośladki pokazane współczesnym politykom.

Patryk Vega to obrazkowa fabryka - ma praktycznie gotowy następny film, rozpoczyna pracę nad kolejnym. Przy tak drapieżnej produkcji pewnie trudno o posługiwanie się czymś innym niż sztancą. Pośpiech, póki klienci chcą płacić za wyroby made in Vega, jest zrozumiały. Bo przecież nigdy nie wiadomo, po którym kupować przestaną.

Polityka Polska komediodramat, reż. Patryk Vega | OCENA ★★☆☆☆☆