Prof. Jan Sandorski (28.01.1940 - 28.12.2018)
Profesor Jan Sandorski był wybitnym prawnikiem, specjalistą prawa międzynarodowego. Zajmował się również prawami człowieka oraz problematyką polsko-niemiecką. Urodził się 28 stycznia 1940 roku w Poznaniu. Odszedł 28 grudnia w swym rodzinnym mieście.
W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W#tym samym roku rozpoczął pracę na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W roku 1967 uzyskał stopień naukowy doktora.
Na Wydziale Prawa i Administracji UAM - w latach 1978-1984 - pełnił funkcję kierownika Katedry Prawa Międzynarodowego Publicznego. W latach 1982-1989 był także kierownikiem Zakładu Obrotu Międzynarodowego Akademii Ekonomicznej.
Od 1996 do 1999 roku był pierwszym rektorem Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa (obecnie Collegium da Vinci), w założenie której zaangażowany był m.in. „Głos Wielkopolski”.
Profesor wykładał również na zagranicznych uczelniach takich jak : Uniwersytet Columbia, Uniwersytet Ahmadu Bello (Nigeria), Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie (Słowacja), Państwowy Uniwersytet w Irkucku (Rosja).
Udzielał się też jako ekspert Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Do roku 2013 zasiadał wDoradczym Komitecie Prawnym MSZ.
Był doradcą polskiej delegacji na sesje Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Przez wiele lat pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Przyjaciół ONZ.
W dorobku naukowym profesora znajduje się ponad 150 monografii, artykułów i ekspertyz, w tym między innymi tak fundamentalnych jak: „Nieważność umów międzynarodowych”, „Międzynarodowa ochrona praw człowieka a HIV-/AIDS”, „Opieka dyplomatyczna a międzynarodowa ochro-na praw człowieka” oraz szereg publikacji dotyczących Poznańskiego Czerwca 1956.
Za książkę „Poznański Czerwiec 1956” był laureatem zbiorowej Nagrody Naukowej miasta Poznania. Razem z nim wyróżniono wtedy współautorów tej publikacji: Zofią Trojanowiczową, Aleksandra Ziemkowskiego, Jarosława Maciejewskiego, Aleksandra Bergera, Łucję Łukaszewicz, Władysława Markiewicza i Piotra Czartołomnego.
Wreszcie profesor Jan Sandorski był również autorem niezwykle poczytnego zbioru anegdot z życia Wydziału Prawa i Administracji UAM „Nie deptać prawników”.Wysoko cenił sobie godność człowieka, przyjaźń i lojalność.
Przejdź do kolejnego zdjęcia --->
Aleksander Tecław (28.10.1940 - 1.02.2019)
Aleksander Tecław zmarł nagle na zawał serca w swojej restauracji w Domu Żołnierza. Miał 78 lat. Urodził się 28 października 1940 roku. Odszedł 1 lutego tego roku. Był cenionym rzeźnikiem, restauratorem, ale i dobroczyńcą.
Pochodził ze słynnej wielkopolskiej rodziny rzeźnickiej, której tradycje sięgają roku 1860. Od roku 1978 roku prowadził Przetwórnię Mięsno-Wędliniarską AWT - Tecław. Od 1989 był starszym Wielkopolskiego Cechu Rzeźników, Wędliniarzy i Kucharzy, a w latach 1990-95 prezesem Stowarzyszenia Rzeźników i Wędliniarzy RP. W latach 1981-89 przewodniczył Krajowej Komisji Rzemiosła Rzeźnicko-Wędliniarskiego. Po przemianach roku 1989 był także współwłaścicielem „Expressu Poznańskiego”. Aleksander Tecław był człowiekiem zawsze otwartym na potrzeby innych. Był członkiem klubu Rotary Poznań. Wspierał m.in. Spotkania Młodych na Lednicy, współpracował z LOK.
Przejdź do kolejnego zdjęcia --->
Ryszard Kaja (16.01.1962 - 14.04.2019)
Ryszard Kaja był wybitnym scenografem, malarzem i grafikiem. Urodził się #16 stycznia 1962 roku w Poznaniu. Zmarł 17 kwietnia #tego roku w Legnicy. Bliski był mu świat teatru i opery. Był laureatem Medalu Młodej Sztuki „Głosu Wielkopolskiego’”
Był twórcą ponad 150 scenografii do spektakli teatralnych, baletowych, operowych i telewizyjnych oraz kilku filmów.
W 1984 roku ukończył ówczesną Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (dziś Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. Dyplom z malarstwa otrzymał w pracowni malarstwa prof. Norberta Skupniewicza. Jako scenograf debiutował w#roku 1988 w Polskim Teatrze Tańca.
W roku 1994 pracował jako scenograf w Operze i Operetce w Szczecinie, a w latach 1995-2000 był głównym scenografem Teatru Wielkiego w Poznaniu. We wrześniu jego prace mogliśmy oglądać w Starym Browarze na wystawie „Co zmalował Ryszard Kaja?”.
Przejdź do kolejnego zdjęcia --->
Jacek Fisiak (10.05.1936 - 3.06.2019)
Profesor Jacek Fisiak był wybitnym anglistą. Urodził się 10 maja 1936 roku w Konstantynowie Łódzkim. Zmarł w Poznaniu 3 czerwca tego roku. Od 1965 roku był związany z Poznaniem. Przez wiele lat kierował Instytutem Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza tworząc z niego jeden z wiodących takich ośrodków w Europie. W latach 1985-1988 był rektorem tej uczelni, a od 14 września 1988 do 12 września 1989 ministrem edukacji narodowej.
Profesor Jacek Fisiak był również m.in. członkiem Polskiej Akademii Nauk i członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki i Literatury w Strasburgu oraz profesorem Wyższej Szkoły Języków Obcych im. Samuela Bogumiła Lindego.
W 1959 roku ukończył filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1962 na Uniwersytecie Łódzkim roku obronił pracę doktorską, a w roku 1966 po przewodzie habilitacyjnym na UAM został doktorem habilitowanym. W roku 1971 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1977 tytuł profesora zwyczajnego.
W pracy naukowej Jacek Fisiak zajmował się językoznawstwem historycznym, kontrastywnym i teoretycznym oraz leksykografią.
Był promotorem ponad 50 prac doktorskich i 300 magisterskich. Był profesorem wizytującym na wielu uniwersytetach amerykańskich i europejskich.
W latach 1974-1977 był prezydentem International Association of University Professors of English, a w latach 1982/83 Europejskiego Towarzystwa Językoznawczego. Natomiast w#latach 1981-1983 stał na czele International Society for Historical Linguistics.
Jacek Fisiak był autorem 35 książek i redaktorem 37. Posiadał tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu w Jyvaskyla i Uniwersytetu Opolskiego.Był również członkiem Akademi Europejskiej, Fińskiej Akademii Nauk i Norweskiej Akademii Nauk.
W roku 1981 królowa brytyjska przyznała mu Krzyż Oficerski Orderu Imperium Brytyjskiego. 19 kwietnia 2006 roku na UAM zorganizowano uroczystość z okazji przejścia uczonego na emeryturę. Sprzeciwili jej się studenci i pracownicy UAM działający w opozycji w latach 80. Zarzucano mu współpracę ze służbami PRL, działalność przeciwko społeczności akademickiej i zwalnianie pracowników z powodów politycznych.
Obok działalności naukowej Jackowi Fisiakowi bliska była też działalność dobroczynna. Był członkiem klubu Rotary Poznań.
Pasjami uczonego - poza językiem angielskim - były historia współczesna, muzyka klasyczna i sport. Najwyżej w hierarchii wartości stawiał prostolinijność uczciwość, ambicję, pracowitość i lojalność.
Przejdź do kolejnego zdjęcia --->
