W tym samym miasteczku mieszka Klara, kilkuletnia córeczka najlepszego przyjaciela Lukasa. Dziewczynka ma bujną wyobraźnię, potrzebuje opieki, nie wkracza odważnie w rzeczywistość (idąc chodnikiem stara się nie następować na linie). Niestety, rodzice nie poświęcają jej należytej uwagi (kłócąc się potrafią nie zauważyć, iż znacznie oddaliła się od domu); starszy brat ma też już swoje szczeniackie sprawy i zabawy z kolegami (np. nabijanie się przy Klarze z pierwszych zdobytych zdjęć pornograficznych). Nic dziwnego, że dziewczynka przylgnęła do samotnego Lucasa. W pewnym momencie dziecięca wyobraźnia i zauroczenie podpowiedziały jej, że może ich połączyć coś więcej. Lecz Lucas nie chce Klary wyróżniać, a jej dziecięce uczucie traktuje z dorosłą pobłażliwością. Odtrącona dziewczynka skarży się na mężczyznę dyrektorce przedszkola. Mówi coś, co sprawia, iż w kobiecie rośnie podejrzenie, że Lucas dopuścił się molestowania Klary. Za chwilę przekonanie o tym, że Lucas to zły i chory człowiek obejmie niemal całe miasteczko...
Łatwość wysnuwania wniosków, iż sąsiad to złodziej i zboczeniec, a sąsiadka się puszcza i nie potrafi gotować, na podstawie powierzchownych obserwacji i rzuconych pojedynczych zdań (które przecież mogą sugerować wszystko, co chcemy) jest zatrważająca. W dodatku nadzwyczaj uniwersalna, niezależna od stopnia rozwoju społeczeństwa, ani szerokości geograficznej. Jakoś szybciej przychodzi nam wiara w to, że inny jest zły, niż dobry. Sąsiedzi Lucasa znali go od dziecka, lecz wystarczyło jedno oskarżenie, by prawie wszyscy zmienili o nim zdanie. Nawet tacy, którzy jeszcze w pierwszej chwili uważali całą aferę za farsę.
Myśl jest jak wirus - miał powiedzieć reżyserowi Thomasowi Vinterbergowi psycholog, który podrzucił mu temat na ten film. Twórca "Polowania" poruszająco przedstawił niszczącą moc owego wirusa, bardzo precyzyjnie rozłożył emocje, solidnie skonstruował całą opowieść. Opowiada się też za walką - jego bohater nie ucieka, wie, że nic nie zrobił i uważa, że ma prawo do życia tu, gdzie żył. Walka to jednak tym trudniejsza, że zawsze warto mieć gdzieś tego najgorszego. Wroga. Przeciwko niemu można zjednoczyć siły wszystkich.
Najgorszy jest jednak wniosek, do którego dochodzi Vinterberg. Otóż obawia się on, że brud, który zostanie do człowieka przylepiony, nigdy już z niego nie spłynie. Już my mu na to nie pozwolimy.
Polowanie, Dania, 106 min., reż. Thomas Vinterberg, wyst. Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Annika Wedderkopp, dystr. Kino Świat
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
