Renta rodzinna dla bliskich zmarłego. Uważa się, że to renta dla wdowy i wdowca. Ale nie tylko...

Dzieci
Prawo do renty rodzinnej mają biologiczne dzieci zmarłego, dzieci małżonka zmarłej osoby i dzieci adoptowane. Renta może być wypłacana do czasu, gdy dziecko ukończy:
– 16. rok życia;
– naukę w szkole, jeśli kontynuuje ją po ukończeniu 16 lat, jednak nie dłużej niż do osiągnięcia 25. roku życia;
– naukę na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, jeśli będąc na tym roku, skończyło 25. rok życia.

Limit wieku nie dotyczy dzieci uznanych za całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy. Warunkiem, by mogły pobierać bezterminowo rentę rodzinną po zmarłym jest to, by stały się całkowicie niezdolne do pracy (ewentualnie także do samodzielnej egzystencji) przed ukończeniem 16. roku życia lub przed ukończeniem 25. roku życia w przypadku kontynuowania nauki.

Wnuki i rodzeństwo
O rentę mogą się także ubiegać dzieci, które zmarły przyjął na wychowanie i utrzymanie, zanim osiągnęły pełnoletność. Dotyczy to przede wszystkim wnuków zmarłego i jego rodzeństwa. Warunki związane z wiekiem są w ich przypadku takie same jak w przypadku dzieci zmarłego. Wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, które wychowywał i utrzymywał zmarły, otrzymają rentę rodzinną jedynie wówczas, gdy zmarły przyjął je na wychowanie oraz utrzymanie co najmniej na rok przed śmiercią. Warunek ten nie ma zastosowania, gdy śmierć nastąpiła wskutek wypadku.

Dzieci wychowywane i utrzymywane przez zmarłego nie dostaną renty rodzinnej po nim, jeśli mają prawo do renty po swoich zmarłych rodzicach. Jeżeli zaś ich rodzice żyją, renta będzie wypłacona pod warunkiem, że nie mogą oni zapewnić swoim dzieciom utrzymania bądź zmarły (lub jego małżonek) był opiekunem prawnym tych dzieci, ustanowionym przez sąd.

Wdowa lub wdowiec
Współmałżonek zmarłej osoby ma prawo do renty rodzinnej, jeśli w chwili śmierci męża lub żony miał ukończony 50. rok życia lub był niezdolny do pracy.

Wdowiec lub wdowa ma prawo do renty rodzinnej także wtedy, gdy wychowuje dziecko zmarłego małżonka, jeśli ma ono prawo do renty rodzinnej po zmarłym. Warunkiem jest, by dziecko nie miało ukończonego 16. roku życia, a w przypadku, gdy kontynuuje naukę - 18. roku życia. Ograniczenie wiekowe nie obowiązuje, jeżeli dziecko jest całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy. Takie same zasady obowiązują wówczas, gdy wdowa lub wdowiec wychowuje wnuka, brata lub siostrę zmarłego współmałżonka.

Wyjątkowo rentę może otrzymać współmałżonek zmarłej osoby, jeśli skończył 50 lat lub stał się niezdolny do pracy w ciągu 5 lat od śmierci męża lub żony. Prawo do renty ma także wdowa lub wdowiec, którzy skończyli 50 lat lub stali się niezdolni do pracy w ciągu 5 lat od zaprzestania wychowywania dziecka (wnuka, brata lub siostry) zmarłego, które jest uprawnione do renty rodzinnej.

Jeśli wdowa lub wdowiec nie spełnili opisanych warunków, mają możliwość ubiegania się o przyznanie renty okresowej. Przysługuje ona jednak wyłączenie osobom, które po śmierci współmałżonka nie mają się z czego utrzymać. Renta okresowa jest wypłacana przez rok od dnia śmierci współmałżonka. W sytuacji, gdy wdowa lub wdowiec podejmą szkolenie, które ma pomóc w zdobyciu kwalifikacji niezbędnych do podjęcia pracy zarobkowej, renta okresowa może być wypłacana przez cały czas trwania szkolenia (nie dłużej niż przez 2 lata od śmierci współmałżonka).

Rodzice
O przyznanie renty rodzinnej mogą się ubiegać rodzice biologiczni zmarłego, ojczym, macocha i rodzice adopcyjni. Mają takie prawo, jeśli zmarłe dziecko bezpośrednio przed śmiercią przyczyniało się do ich utrzymania.

Dodatkowym warunkiem wymaganym od rodziców jest to, by w chwili śmierci dziecka mieli skończony 50. rok życia lub byli niezdolni do pracy.

Ojciec lub matka mają prawo do renty rodzinnej także wtedy, gdy wychowują dziecko zmarłego, jeśli ma ono prawo do renty rodzinnej po zmarłym, a jednocześnie nie ma ukończonego 16. roku życia, a jeśli kontynuuje naukę - 18. roku życia. Limity wiekowe nie dotyczą jedynie dzieci całkowicie niezdolnych do pracy i samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnych do pracy.

Takie same zasady obowiązują, jeśli ojciec lub matka wychowują wnuka, brata lub siostrę zmarłego.

Rentę rodzinną może także otrzymać ojciec lub matka, do których utrzymania przyczyniało się zmarłe dziecko, jeśli skończą 50 lat lub staną się niezdolni do pracy w ciągu 5 lat od śmierci dziecka. Świadczenie będzie też przysługiwało w sytuacji, gdy skończą 50 lat lub staną się niezdolni do pracy w ciągu 5 lat od zaprzestania wychowywania dziecka zmarłego, jego wnuka, brata lub siostry, którzy są uprawnieni do renty rodzinnej.

Odzyskanie zdolności do pracy
Osoby, które uzyskały uprawnienie do renty rodzinnej w związku ze swoją niezdolnością do pracy, stracą prawo do świadczenia, jeśli odzyskają zdolność do pracy. Jeżeli jednak w ciągu 18 miesięcy od utraty prawa do renty rodzinnej z tego powodu, ponownie zostaną uznani za niezdolnych do pracy, odzyskają prawo do renty po zmarłym krewnym.

Jaka jest wysokość renty
Wszystkim uprawnionym krewnym jest wypłacana tylko jedna renta - do podziału. Jeśli prawo do renty po zmarłym mają dwie lub więcej osób, otrzymają one jedno świadczenie, które zostanie podzielone między nie w równych częściach.
Wypłacana renta ma wysokość określonego procentu świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu:
– 85 proc., jeśli uprawniona do otrzymania renty jest tylko jedna osoba;
– 90 proc., jeśli uprawnione są dwie osoby;
– 95 proc., jeśli uprawnione są co najmniej trzy osoby.

Osoby, które jednocześnie spełniają warunki uprawniające do uzyskania renty rodzinnej oraz np. emerytury lub renty chorobowej, mogą korzystać tylko z jednego z tych świadczeń.