Rewitalizacja parku Staromiejskiego. Po gruntownym remoncie pojawią się nowe alejki, fontanny, iluminacja, skatepark i oświetlenie

- W ciągu najbliższych dni planujemy podpisać umowę z wykonawcą inwestycji. To jeden z ważniejszych projektów, który uzupełni zmiany, jakie zachodzą w tej części miasta. Przypomnę tylko, że trwa generalny remont Starego Rynku, budujemy Bulwary Północne obejmujące ulice Ogrodową i Północną i niebawem zaczniemy modernizację parku Staromiejskiego - mówi Agnieszka Kowalewska-Wójcik, dyrektor Zarządu Inwestycji Miejskich w Łodzi.

Po gruntownym remoncie i przebudowie powstaną nowe alejki oraz zostanie zamontowana tzw. mała architektura. Park uzyska połączenie z Rynkiem Starego Miasta poprzez system iluminacji: „Promienie Światła”. Wykonawca zadba również o zieleń oraz wybuduje nowy bezpieczny plac zabaw z podziałem na strefy dla dzieci w różnych grupach wiekowych. Nie zabraknie nowoczesnej siłowni pod chmurką.

- Zostaną też wybudowane cztery nowe fontanny: dwie podkreślą symbolicznie ślad przebiegu koryta rzeki Łódki, a dwie kolejne zarys komina dawnej fabryki braci Gehlingów. Pojawią się nie tylko ślady historii, ale też nowe elementy, bo obok krańcówki tramwajowej powstanie zielony amfiteatr, którego utworzenie umożliwia nachylenie terenu. Będzie też skatepark i drugi plac zabaw. Powstaną cztery altany, zaś dotychczasowe aleje i fontanny będą zmodernizowane. Zostaną wyremontowane rzeźby, pojawią się toalety i nowe oświetlenie – zapewnia Małgorzata Loeffler z Zarządu Inwestycji Miejskich.

Teren parku jeszcze w XIX wieku w dużej części zalany był wodą. Tu właśnie znajdował się staw utworzony na rzece Łódka, W pobliżu stawu znajdował się młyn wodny. Pod koniec XIX stulecia staw osuszono, a jego miejsce zajęły ulice i budynki mieszkalne. Mieszkańcami tego rejonu byli przede wszystkim niezamożni Żydzi, których głównym zajęciem był drobny handel i rzemiosło.

Sytuacja uległa zmianie podczas II wojny światowej. Część budynków w 1941 roku została przez okupantów niemieckich wyburzona, a ich dawni mieszkańcy trafili do getta - obecny teren parku był wówczas jego południową granicą. Po zakończeniu wojny wyburzono pozostałe budynki, a na gruzowisku założono park. Powstawał on w latach 1951-1953 według projektu inżyniera Kazimierza Chrabelskiego.