1796 - Edward Jenner wynalazł szczepionkę na ospę prawdziwą.

14 maja 1796 roku dokonał zaszczepienia materiałem zakaźnym ospy krowianki ośmioletniego chłopca, który przechorował krowiankę i następnie Jenner zaszczepił go ponownie, jednak już materiałem zakaźnym ospy prawdziwej. Chłopiec nie zachorował, ponieważ uzyskał odporność. Przełomowe znaczenie odkrycia Jennera polegało na wykazaniu, że w celu uodpornienia człowieka przeciw ospie wcale nie potrzeba zaszczepiać mu ospy prawdziwej, lecz wystarczy szczepienie ospy krowiej (krowianki), która – w odróżnieniu od ludzkiej – ma przebieg łagodny i nigdy nie kończy się śmiercią.

Początkowo szczepienia Jennera jednak wyśmiewano. Ilustruje to wykonana w 1802 roku karykatura Edwarda Jennera podczas szczepienia pacjentów obawiających się, że wyrosną im części ciała takie jak krowom. Autor James Gillray.

1882 - Ludwik Pasteur odkrył szczepionkę na wściekliznę. Pierwszy raz człowieka zaszczepił nią w 1885 roku. Tu na zdjęciu podczas eksperymentu.

1890 - odkrycie szczepionki na tężec.
Obraz Charlesa Bella z 1809 roku ukazujący wyprężenie ciała w stronę grzbietową z towarzyszącym wyprostowaniem nóg i zgięciem rąk, wywołane tężcem.

1890 - wynalezienie szczepionki na błonicę. Odkrywcą toksyny błonicy był Emile Roux, leczenie jako pierwsi opracowali Emil von Behring i Paul Ehrlich.
Na zdjęciu jedna z pierwszych butelek antytoksyny błoniczej wyprodukowanych przez Hygienic Laboratory (rok 1895)