Nenad Bjelica nie potrafił nic wygrać nawet z Lechem Poznań, więc tym bardziej nie powinno się oddawać reprezentacji Polski w jego ręce. Oto 6 powodów, dlaczego nigdy nie powinien zostać selekcjonerem polskiej reprezentacji --->

1. W Lechu Poznań zawsze coś mu się nie udawało

Przez blisko dwa lata pracy w Lechu Poznań nie ustrzegł się od poważnych błędów. Miał budować wielkiego Kolejorza, skończył tak jak jego poprzednicy. Krytykowany przez zarząd, skonfliktowany z czołowymi zawodnikami, z podzieloną szatnią, z zespołem wyglądającym tak, jakby nie miał pomysłu na grę.

Bjelica, gdy obejmował pracę w Poznaniu, obiecywał zmienić styl gry, przywrócić normalność na treningach, w szatni i mógł pochwalić się sukcesami na tej płaszczyźnie. Pod wodzą Chorwata lechici zaczęli nieźle punktować, mogło podobać się też ofensywne ustawienie, ale im dłużej pracował przy Bułgarskiej, tym coraz bardziej zespół mu się „rozjeżdżał”.

Na końcu jego kadencji kibice czuli się upokorzeni i rozczarowani. Pozostawił po sobie zgliszcza dosłownie i w przenośni. Sezon, który miał zakończyć się wielkim triumfem, z "autostradą do mistrzostwa", zakończył się jedną z największych awantur na trybunach w historii naszej piłki. Bjelica w Lechu wiele razy dawał nadzieję, że może coś zmienić na lepsze, ale równie szybko ją gasił.

Sprawdź kolejne powody, dlaczego nigdy nie powinien zostać selekcjonerem polskiej reprezentacji --->

2. Zmarnowane dwa lata. Bjelica przegrał praktycznie wszystko

Są oczywiście ludzie, którzy w Wielkopolsce będą go wspominali z sentymentem, bo Lech Poznań odniósł kilka spektakularnych zwycięstw, ale jego na koniec jego praca musi kojarzyć się z nieudolnością, z niekompetencją, totalną przegraną.

Przez dwa lata nic nie wygrał, a wręcz wszystko przegrał – finał Pucharu Polski z Arką, europejskie puchary, mistrzostwo Polski w 2017 roku, szybkie odpadnięcie z kolejnej edycji Pucharu Polski i wreszcie mistrzowski tytuł w tym 2018 roku. Można powiedzieć, że przegrał praktycznie wszystko, mając przez klub stworzone wyjątkowe warunki, by odnieść sukces.

Bjelica kosztował Lecha ponad 600 tysięcy euro (zarabiał 30 tysięcy miesięcznie). Do tej sumy doliczyć trzeba też koszty nieudanych transferów (większość graczy trafiła na Bułgarską z inicjatywy Bjelicy). Kolejorz poniósł też ogromne straty wizerunkowe. To z nim kojarzy się określenie, że Lech przewraca się metr przed metą i gen porażki ma wpisany w swoje DNA.

Sprawdź kolejne powody, dlaczego nigdy nie powinien zostać selekcjonerem polskiej reprezentacji --->

3. Konflikty to jego specjalność

Czesławowi Michniewiczowi często zarzuca się, że nie miał zapanować nad szatnią, a nowy trener będzie miał za zadanie to naprawić. Czy Bjelica się do tego nadaje? Fakty świadczą o czymś zupełnie odwrotnym.

Puchar Polski przegrał m.in przez to, że zdecydował się po raz pierwszy wystawić w podstawowym składzie skłóconych ze sobą Dawida Kownackiego o Marcina Robaka. Efekt był taki, że napastnicy nie dostrzegali się na boisku. Zamiast podań do lepiej ustawionego kolegi, seryjnie marnowali dobre sytuacje, decydując się na egoistyczne zdania.

Legendarny stał się nie tylko konflikt z Robakiem, ale też z Łukaszem Trałką, któremu odebrał opaskę kapitana oraz Szymonem Pawłowskim. Odstawił od składu Kamila Jóźwiaka, a gdy do Nicklasa Barkrotha przyjechała do Poznania cała rodzina, by zobaczyć jak gra, odesłał Szweda bez słowa na trybuny. Forował za to swoich pupili Vujadinovicia, Situma czy Raduta.

Sprawdź kolejne powody, dlaczego nigdy nie powinien zostać selekcjonerem polskiej reprezentacji --->