Śmierć bliskich

Czy normalne jest odczuwanie silnej żałoby po bardzo długim czasie od śmierci? Mija rok a ja coraz częściej płaczę. Boli mnie głowa, ludzie mnie drażnią, nie interesują mnie rozmowy z nimi. Wszystko wydaje mi się miałkie. Codziennie myślę o mamie, strasznie za nią tęsknię. Mam wrażenie, że zostałam sama i na nikim nie mogę polegać. Na niczym mi nie zależy, czuję, że nie mogę dalej żyć.

LEKARZ RADZI: Wypalenie zawodowe a depresja? Wypalenie zawodowe pracownika. Objawy depresji i wypalenia zawodowego. Czytałem kiedyś artykuł o wypaleniu zawodowym i myślę, że opisane tam sytuacje pasują po części do mnie, ale też obawiam się, że możne to być coś poważniejszego (depresja). Dawniej posiadałem liczne zainteresowania, chęć do życia i ambitne plany dotyczące mojej przyszłości, a obecnie w niczym nie widzę sensu, kompletnie, każde najmniejsze zadanie urasta do rangi karkołomnego wyczynu, w którym też nie widzę sensu, żyję z dnia na dzień i praktycznie nie potrafię się cieszyć, praca mnie dobija, powoli tracę cierpliwość i jestem coraz bardziej wybuchowy, w przypływie zdenerwowania pojawiają się uciążliwe dolegliwości żołądkowe. Poradźcie proszę co robić, bo oszaleję.

W poszukiwaniu terapii najtrudniejszych do wyleczenia zaburzeń związanych z psychiką naukowcy wracają do badań nad substancjami psychodelicznymi, które były popularne w latach 60. ubiegłego wieku. Psychodeliki to środki o najsilniejszym znanym działaniu na mózg, które wciąż nie zostało poznane ze względu na ich status narkotyków. Tymczasem związki roślinne wywołujące halucynacje to najbardziej obiecujące leki przeciw lękom, depresji, PTSD i uzależnieniom.

Głównym celem opracowywanych terapii COVID-19 jest łagodzenie objawów i skracanie czasu choroby, co pozwala ograniczać również niebezpieczne powikłania infekcji. Niewiele wysiłków skupia się przy tym na leczeniu pacjentów nie wymagających przyjęcia do szpitala. W ich przypadku bezpiecznym i skutecznym lekiem może być pewien preparat stosowany w problemach psychicznych.

Diego Maradona został przyjęty w poniedziałek do szpitala w La Placie z oznakami depresji. Legendarny argentyński piłkarz, mistrz świata z 1986 roku, a obecnie trener lokalnego klubu Gimnasia y Esgrima, trzy dni wcześniej świętował 60. urodziny

Samotność zdecydowanej większości kojarzy się z czymś nieprzyjemnym. Jednak dla niektórych stanowi przestrzeń dla kreatywności, daje możliwość wyciszenia i zagłębienia swoich własnych myśli. Punkt widzenia zależy od indywidualnych cech charakteru, pewności siebie, potrzeb emocjonalnych i sposobu bycia. Dla osób ekstrawertycznych samotność jest ograniczeniem, natomiast introwertycy będą postrzegać ją jako szansę na naładowanie baterii wyczerpanych kontaktami z innymi ludźmi. Podpowiadamy, jak radzić sobie z samotnością, która nie jest naszym wyborem.

Mariusz Milewski z okolic Nowego Miasta Lubawskiego po przeczytaniu dokumentów, w których znajdują się szczegóły związane ze sprawą wykorzystywania go przez księdza pedofila, wpadł w depresję. Trwa zbiórka na pomoc psychologiczną dla niego. - informuje Onet.pl

Jesienna chandra nazywana jest również jesienną depresją, chociaż zazwyczaj od sezonowego przygnębienia do rozwoju tej choroby przewlekłej, jest dość długa droga. Ten przejściowy stan powiązany jest bezpośrednio ze zmianą pory roku – zmniejszeniem pozytywnego wpływu promieniowania słonecznego, a także tym, co wówczas dzieje się w naszym życiu. Jesienią zaczyna się szkoła, kończy się okres urlopowy, a do tego dni są coraz krótsze.

Urządzenia mobilne stały się nieodłącznym elementem życia współczesnego człowieka. Często nieświadomie spędzamy wiele godzin skrolując facebooka, Tweetera i sprawdzając, czy na elektronicznej poczcie nie pojawiła się kolejna wiadomość. Smartfon zasypuje nas masą szybkich informacji. Niestety nasz mózg nie został odpowiednio przystosowany do przetwarzania tak wielu treści naraz. Odkrycia naukowe ostatnich lat przynoszą niepokojące wyniki, odnoście negatywnego wpływu urządzeń mobilnych na zdrowie psychiczne, a nawet fizyczne. 15 lipca obchodzimy dzień bez telefonu, ale także w inne dni warto wiedzieć, jak bezpiecznego korzystać ze smartfona.

Długotrwała izolacja i nowa rzeczywistość w czasach epidemii koronawirusa to powód zmiany codziennych nawyków, która dla większości osób stała się koniecznością. Nie pozostało to bez wpływu na nasze zdrowie – pojawiły się bowiem nowe problemy, z którymi wiele osób nie umie sobie jeszcze poradzić. Sprawdź, czy również na nie cierpisz i dowiedz się, co możesz zrobić.

Liczba wizyt psychiatrycznych i psychologicznych wzrosła 2,5-krotnie od marca. Najbardziej narażone na problemy są osoby do 39 r. życia, które rezerwują niemal połowę wizyt. Pracodawcy modyfikują więc pakiety ubezpieczeń zdrowotnych. Poza usługami psychologów i psychiatrów poszerzają je o usługi z zakresu telemedycyny.

Wszyscy pamiętamy tamte dni. Dziesięć lat temu w wyniku katastrofy polskiego samolotu rządowego zginęło 96 osób z prezydentem RP Lechem Kaczyńskim. Władze kościelne i państwowe postanowiły, że pogrzeb pary prezydenckiej odbędzie się 18 kwietnia w Krakowie, a trumny zostaną złożone na Wawelu w krypcie pod Wieżą Srebrnych Dzwonów, tuż obok szczątków Marszałka Piłsudskiego. Msza żałobna z udziałem delegacji państwowych odbyła się w Bazylice Mariackiej. Po jej zakończeniu, w asyście setek tysięcy osób zgromadzonych na krakowskim Rynku i na trasie przejazdu, kondukt żałobny przeszedł na Wawel do katedry. Zobacz jak Kraków wyglądał w ten pamiętny dzień.

Do psychologów i psychiatrów zgłasza się coraz więcej osób, które nie potrafią poradzić sobie ze zmianami, które zaszły w ich życiu wskutek pandemii koronawirusa. Już teraz wielu osobom jest trudno, a specjaliści przewidują, że jeszcze więcej pracy z pacjentami czeka ich po pandemii.

Hormony szczęścia to związki wytwarzane w organizmie, które odpowiadają za odczuwanie radości, przyjemności, zadowolenia z życia i spełnienia. Ich wydzielanie w dużej mierze zależy od stylu życia – ich poziom można więc zwiększyć dzięki odpowiednim nawykom. Sprawdź, co robić!

Jeśli coś wzbudzi twoje podejrzenia, koniecznie skontaktuj się z lekarzem.

W Polsce codziennie odbiera sobie życie średnio 14 osób. O wiele więcej osób podejmuje próby samobójcze. W większości przypadków to przemyślane decyzje, a nie działanie pod wpływem impulsu. Według amerykańskiego psychiatry Edwina Shneidmana, aż 8 na 10 osób przed targnięciem się na swoje życie wysyła sygnały ostrzegawcze. Właśnie dlatego powinniśmy mieć świadomość tego, jakie zachowania mogą ostrzegać o planowanym samobójstwie. Ich poważne traktowanie i reagowanie może uratować czyjeś życie! Na czynniki ryzyka samobójstwa zwraca uwagę Stowarzyszenie Aktywnie Przeciwko Depresji. Problemowi została też poświęcona 9. edycja kampanii „Twarze depresji”. Zobacz, co powinno wzbudzić twoją czujność i jak postępować, gdy wiesz lub przypuszczasz, że ktoś w twoim otoczeniu może myśleć o odebraniu sobie życia.

Mam 31 lat. Półtora roku temu umarła moja mama. Był to swego rodzaju szok, ale poprzedzony wieloma latami nałogowego picia mojej mamy i jej chorego serca, którego nie chciała leczyć (bała się iść do lekarza, wmawiając wszystkim, że wszystko z nią OK). Po tym wydarzeniu długo nie mogłam się pozbierać – jestem jedynaczką i mamie zawdzięczałam wszystko. Po tym smutnym wydarzeniu, nie wiadomo dlaczego, nabrałam dużej niechęci i nienawiści do ojca mojej mamy, a swojego dziadka, który jeszcze żyje. Nie umiem się pogodzić z tym, co się stało – on żyje, a moja najukochańsza mama umarła. Nie umiem z dziadkiem rozmawiać, jestem bardzo zła na jego wszystkie niemądre wymysły i humory, nie umiem się z nim dzielić żadnymi informacjami. Podobny objaw zaczynam zauważać do innych ludzi w podeszłym wieku. Wiem, że jest to nieodpowiednie i taki brak szacunku jest nieakceptowalny, ale nie umiem sobie z tym poradzić.

Po dwóch latach dowiedziałam się, że stopniowe wycofywanie się mojego chłopaka z relacji związane jest z jego zmęczeniem spędzanym ze mną czasem. Dla sprecyzowania, z powodu odległości, widzimy się średnio dwa weekendy w miesiącu. Ostatnio byliśmy cztery dni w górach. To zmęczyło go do tego stopnia, że „musiał odreagować" i nie odzywać się do mnie przez parę dni. Jestem podłamana. On twierdzi, że lubi spędzać ze mną czas i byłby zmęczony niezależnie z kim by był. Specjalnie pytałam czy to moja wina. Zaprzeczył. Powiedział, że chętnie zamieszkałby ze mną, ale będziemy robić wszystko osobno. Jemu wystarczy być w pobliżu.

Jak myślicie, czy w dorosłym życiu jest miejsce na przyjaźń w sytuacji, gdy nie ma wcześniejszej wspólnoty? Mam na myśli na przykład chodzenie do jednej klasy, jednej szkoły. Czy też trzeba się obudzić i uznać, że w świecie dorosłych ludzi najwyższy osiągalny level to znajomi z pracy, z którymi o pracy i tak zwanych duperelach można porozmawiać, ale głębsze zwierzenia są co najmniej niestosowne, no chyba że na portalu, za zasłoną anonimowości? Jeśli zaś możliwość budowania nowych przyjaźni istnieje, to gdzie jej szukać, jak poznać nowych przyjaciół, jednocześnie nie przekraczając tej cienkiej granicy pomiędzy otwartością, a nachalnością.

Polska znajduje się w czołówce europejskich państw o największej ilości pyłów i toksycznych gazów w powietrzu. Obecne w nim zanieczyszczenia wpływają jednak nie tylko na układ oddechowy czy krążenia. Niszczą też mózg, a według nowych badań znacząco podnoszą zagrożenie rozwojem depresji, a nawet popełnieniem samobójstwa. I choć Ministerstwo Środowiska przyjęło przepis obniżający poziomy zanieczyszczeń, przy których będzie się informować i alarmować o smogu, o poprawę stanu zdrowia jak na razie musimy troszczyć się własnym sumptem.

Zastanawia mnie, czy stany wewnętrznego przygnębienia i obniżonego nastroju mogą być skutkiem ciągłych fantazji, wyobrażeń o lepszym świecie, w którym się osiąga same sukcesy. Czy brak kontroli swoich myśli (nie tylko tych negatywnych) wpływa na zmianę nastroju?

Chciałbym poznać wasze zdanie o samym pojęciu podświadomości, a w szczególności, co podświadomość ma do nerwicy? Czy w ogóle podświadomość to nie jest jakiś wymysł filozofów? Czy jest udowodnione naukowo jej istnienie?