W dekalogu sam Bóg nakazał dzień święty święcić, a dosłownie mowa była o dniu szabatu, czyli o sobocie. Dlaczego zatem do kościoła chodzimy w niedzielę?

Szabat, czyli sobota wciąż jest świętym dniem dla Żydów. Chrześcijanie jednak świętują niedzielę właśnie z powodu Jezusa, w którego wierzą. Niedziela to dzień, w którym Jezus Zmartwychwstał, a także dzień, w którym zesłano na apostołów Ducha Świętego.

Chrześcijanie świętowali niedzielę już w I wieku. Formalnie niedzielę wolną od pracy najpierw w 321 roku wprowadził cesarz Konstantyn. Z kolei w 364 roku synod w Laodycei ustanowił niedzielę dniem świętym, zakazując jednocześnie chrześcijanom święcenia soboty.

Biskup Rzymu, będący zarazem zwierzchnikiem Kościoła katolickiego nie od zawsze miał tak ogromną władzę, jaką ma obecnie. Zgodnie z tradycją, papież jest uznawany za bezpośredniego następcę świętego Piotra, którego pierwszeństwo uznaje się z kolei w oparciu o fragmenty z Ewangelii św. Mateusza. Wyróżnia się on także w innych ewangeliach oraz w Dziejach Apostolskich.

Pierwsza wspólnota Kościoła w Rzymie była darzona szczególnym szacunkiem – tam śmierć poniósł właśnie św. Piotr, a także św. Paweł. Biskupi Rzymu byli uznawani za ich następców, dzięki czemu cieszyli się wyjątkowym autorytetem. Przez wieki wielokrotnie podkreślano wyjątkową rolę świętego Piotra, a także rangę biskupa Rzymu.

Istotnym momentem w historii urzędu papieskiego jest rok 451 – wtedy na soborze chalcedońskim wymieniono jako pierwszy patriarchat Rzymu. Obecni na synodzie biskupi nazwali Leona I, papieża, swoją głową i uznali się za jego uczniów. W kolejnych latach władza papieża tylko się umacniała.

To, że papież jest ostateczną instancją rozstrzygającą sprawy wiary, ogłosił w XIII wieku św. Tomasz z Akwinu. Wtedy jednak papież miał jeszcze prawo się mylić w kwestii wiary i obyczajów. Obecnie obowiązuje dogmat o nieomylności papieża, który ogłoszono w 1870 roku na soborze watykańskim.

Sakramenty w chrześcijaństwie to widzialne znaki niewidzialnej, Bożej łaski. Jest ich siedem: uczymy się tego na wczesnych lekcjach religii, ale w ramach przypomnienia wymieńmy je. Są to: chrzest, Eucharystia, bierzmowanie, małżeństwo, kapłaństwo, spowiedź, namaszczenie chorych.

Doktryna o siedmiu sakramentach formowała się jednak dość długo: jeszcze w XI wieku wymieniano nawet kilkanaście sakramentów: zaliczano do nich m.in. namaszczenie na króla lub postrzyżyny. Przełom dokonał się na przełomie XII i XIII wieku, m.in. dzięki św. Tomaszowi z Akwinu, który uznał sakramenty za „znaki, które oznaczają doskonalenie ludzkiej świętości”. Wtedy dopiero zaczęto mówić o siedmiu sakramentach, jakie znamy dzisiaj.

O tym, że Maryja urodziła Jezusa wiemy z Ewangelii. Katolicy wierzą jednak także w to, że Maryja była dziewicą, została niepokalanie poczęta oraz wniebowzięta. Nazywają ją też Matką Boską czy też Świętą Bożą Rodzicielką. Skąd to wszystko się wzięło?

W Piśmie Świętym nie jest powiedziana wprost żadna z powyższych rzeczy, jednak katolicy w nie wierzą. Dogmaty maryjne były ustalane na przestrzeni wieków. Poznaj cztery obowiązujące obecnie!