W ogrodzie warto sadzić wieloletnie kwiaty, które są odporne na mróz. Zobacz, co wybrać.

Astry

Astry, w szczególności nowoangielski i nowobelgijski, bywają też nazywane jesiennymi astrami, a potocznie „marcinkami" lub „michałkami". Rzeczywiście kwitną późno – od sierpnia/września do października/listopada. Mają charakterystyczne gwiazdkowate kwiaty, najczęściej w odcieniach różu i fioletu (obydwa gatunki), a także lila i białe (astry nowobelgijskie). W zależności od gatunku i odmiany mają zróżnicowaną wysokość, jednak astry nowoangielskie należą do wysokich roślin (1-1,8 m wys.), nowobelgijskie są niższe, mają też karłowe gatunki.

Wymagają one słonecznego miejsca i żyznej, przepuszczalnej ziemi. Latem warto je podlewać, bo wtedy lepiej kwitną i są odporniejsze na choroby. Co kilka lat można je odmłodzić, dzieląc bryłę korzeniową.

Bardzo wytrzymały na mróz, choć mniej popularny jest też aster alpejski (na zdjęciu). Jest niższy (do 40 cm wys.), ma fioletowoniebieskie kwiaty i kwitnie w maju-czerwcu. Trzeba mu zapewnić słońce i wapienną ziemię.

Odporność na mróz: aster nowoangielski i nowobelgijski – strefa 2, aster alpejski – strefa 3

licencja

Bergenia sercowata (sercolistna)

To wyjątkowo atrakcyjna bylina. Ma duże liście, które nie giną na zimę, a jesienią przebarwiają się na czerwonawy kolor. W kwietniu i maju pięknie kwitnie. Różowe lub biała kwiaty pojawiają się na szczytach nagich, purpurowych łodyg, które wyrastają z kęp liści.

Bergenia nie jest wymagająca, ale najlepiej rośnie na wilgotnej ziemi i w lekkim cieniu.

Odporność na mróz: strefa 3

Brunnera wielkolistna

Ozdobą tej byliny są przede wszystkim liście. Są dość duże, sercowate i najczęściej pokryte białosrebrzystym wzorem o zróżnicowanym kształcie (zależy to od odmiany). Jej kwiaty, które wyrastają na wzniesionych łodyżkach, do złudzenia przypominają niezapominajki.

Brunnery warto sadzić w półcieniu, a nawet cieniu, w żyznej, próchniczej i lekko wilgotnej ziemi (znoszą czasowe przesuszenie).

Odporność na mróz: strefa 3