Widzew to obecnie jedna z najważniejszych dzielnic Łodzi, która ponad 100 lat temu była jeszcze wsią. W granice miasta włączyli tę wioskę Niemcy okupujący Łódź podczas I wojny światowej.

Widzew to wieś z bogatą przeszłością. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1337 r. Wtedy biskup kujawski Jana Kropidło przeniósł wieś Łódź i sąsiadującą z nią Widzewnicę z prawa polskiego na niemieckie. Ustanowił sołectwa oraz obowiązki sołtysa. Pierwszy sołtysem Wi-dzewa został Janusz Pio-trowicz, występujący w niektórych źródłach jako Jan. Nadano mu na gruntach Łodzi i Widzewa po dwa łany ziemi, czyli około 34 hektarów wolnych od opłat i powinności. Jednocześnie otrzymywał jedną trzecią dochodów z karczmy i spraw sądowych. Miał też prawo wybudować na Widzewie młyn. I taki tam powstał w rejonie rzeki Jasień. Nazywano go Młynem Wójtowskim. Od początku XVI wieku do XIX w. dzierżawiła go rodzina Chrapowiczów, w niektórych źródłach występująca jako Chrapki. Jak podają „Dzieje Łodzi”, napisane pod redakcją Ryszarda Rusina, w XVI wieku Widzew zamieszkiwało 11 osób, siedmiu chłopów i jeden zagrodnik.

CZYTAJ DALEJ NA KOLEJNYCH SLAJDACH

Przez wieki Widzew był wsią. Lepsze czasy nastały dla niego wraz z początkiem przemysłowej Łodzi. Nie bez znaczenia był fakt, że Widzew leżał nad rzeką Jasień. Krokiem milowym w rozwoju Widzewa była wizyta w Łodzi, w 1825 roku cara Aleksandra I.

- Wtedy postanowiono powiększyć tereny dzielnicy Łódka o obszar wsi Wólka - opowiadała nam Alina Jabłońska, łódzka przewodnicza. - A mieszkających na jej terenie włościan przenieść do wsi Widzew i Zarzew.

Mieszkańcy Widzewa żyli głównie z rolnictwa, ale ziemie tu były słabe, piaszczyste. Gdy w Łodzi zaczął rozwijać przemysł, także widzewiacy zaczęli czerpać z tego korzyści. Świadczyli usługi transportowe. Wynajmowali izby w swoich domach dla robotników, którzy przyjeżdżali z różnych stron kraju do pracy w łódzkich fabrykach.

Zapewne dalej byłby on małą wioską, gdyby nie rozwijający się w Łodzi przemysł i fabrykant Juliusz Kunitzer.

- Zachodnia część Widzewa miała charakter bardziej miejski, a wschodnia wiejski - wyjaśniała Alina Jabłońska. - Pod koniec lat 70. XIX wieku tereny Widzewa kupił Ludwik Mayer. Zamierzał budować tu fabrykę, ale sprzedał ziemie Juliuszowi Kunitzerowi.

Kunitzer kupił za bezcen ziemię znajdującą się w dolinie rzeki Jasień i razem z Juliuszem Heinzlem założył Widzewską Manufakturę. Wtedy zaczęli tu przyjeżdżać w poszukiwaniu pracy mieszkańcy okolicznych wiosek. Kunitzer zbudował dla nich słynne dziś tzw. osiedle kunitzerowskie. W kwartale dzisiejszej ul. Szpitalnej, Teodora, Kazimierza i Niciarnianej postawił 150 drewnianych domów dla robotników. W jednym mieszkało sześć rodzin. Przed domem były ogródek i gołębnik. Przybyli ze wsi robotnicy mogli czuć się jak w swojej wiosce. Obok powstały też murowane domy, do których wprowadzili się majstrowie pracujący w Widzewskiej Manufakturze.