Wszystkie Ryśki z różnych części świata to fajne chłopak - koncert Richarda Bony w Łodzi

Richard Bona tryskał radością w Łodzi z wielu powodów, z których najważniejsze były dwa. Po pierwsze, po długiej przerwie spowodowanej pandemią koronawirusa mógł znowu wrócić do koncertowania, a po drugie artysta wyraźnie czuje się doskonale w naszym kraju, czemu dawał wyraz licznymi żartami ze sceny. Zapewnił, że żaden z niego Richard tylko Rysiek, a choć odwiedza ze swoimi muzykami wiele miejsc na świecie - Tokio, Londyn, Barcelonę, Budapeszt - to nasz kraj i Łódź lubi najbardziej. „Londyn jest cool, ale czy mają tam żurek albo pierogi?” - pytał retorycznie szczerze rozmarzony. Jako rozrywkowy dodatek do konsumpcji przywołał przy tym napój, którego na łamach prasy reklamować jednak nie wolno...

Koncert artystów zamknął tegoroczną, drugą odsłonę Spirit of Łódź. Music Festival, organizowanego przez Monopolis, odbywał się zarazem pod szyldem cyklu Marcina Kydryńskiego „Siesta w drodze”, który po wieczorach z Nancy Vieirą i Richardem Boną miejmy nadzieję na dobre zagościł w przestrzeni łódzkiego kompleksu. Tym bardziej, że gdy sprzyja pogoda i występy organizowane są na plenerowej scenie to specyficzne, industrialne, urokliwie podświetlone otoczenie zaskakująco dobrze z muzyką z gorących części świata się komponuje.

Richard Bona swą twórczość wywodzi z kontynentu afrykańskiego (urodził się w Mincie - małej wiosce w Kamerunie, nauczył się określać nie tylko takie miejsca polskim słowem „pipidówa”), ale pełnymi garściami wzbogaca ją elementami innych kultur budując autentyczne porozumienie ponad odmiennościami. Warunek jest, jak można podejrzewać, jeden - to, po co Rysiek Bona sięga musi dostarczać słuchaczowi czystej przyjemności, pozostawiać go w poczuciu beztroskiej radości z tego, że się jeszcze żyje. Koncert w Monopolis był porywającą afirmacją opowiadania się po słonecznej stronie istnienia, gdzie nie zabiera się napięć związanych z wszelkimi różnicami (także światopoglądowych), ale dzieli się wynikającą z nich urodą kolorowego różnorodnością świata.

Oczywiście, wszystko to mogło nabrać przekonującej formy dzięki znakomitym muzykom. Wokalną swobodę i osobisty, charakterystyczny styl grania na basie Richarda Bony dobrze znamy, ale właśnie te umiejętności pozwalają mu otaczać się muzykami wybitnymi. A takim jest współtworzący nowy projekt artysty kubański wirtuoz fortepianu - Alfredo Rodríguez. Klasycznie wykształcony pianista o perfekcyjnej technice i niebywałej dynamice z pasją porusza się między rozmaitymi gatunkami, wspaniale improwizuje i nawet gdy pędzi po klawiaturze dba o barwę i natężenie każdego dźwięku. W Łodzi udowodnił przy tym, iż może zagrać wszystko, znakomicie poddając się emocjom publiczności i inspirując jej reakcjami, fenomenalnie zarazem wchodząc w muzyczny dialog z Richardem Boną i pozostałymi wykonawcami.

W zespole towarzyszącym liderom przedsięwzięcia zagrali perkusista Ludwig Afonso (który jest prywatnie tak bardzo związany z Poznaniem, że Bona przedstawiał go: Afonski), grający na instrumentach perkusyjnych José Montaña oraz puzonista Denis Cuni i trębacz Carlos Sarduy. Na scenie naturalność łączyła się z żywiołową muzykalnością i wolnością grania. Klasa wieczór!