Wystarczy zaledwie kilkaset złotych, żebyśmy mogli podglądać niemal każdego, niemal w każdym momencie i niemal w każdym miejscu

Głośny, ale - moim zdaniem - przereklamowany, program telewizyjny „Big Brother” to przy tym z czym teraz mamy do czynienia wrfealnym świecie to tylko medialna „piaskownica”, która wielu już nawet nie śmieszy, a wręcz żenuje.

No bo taki na przykład dron z kamerą o mniej lub większej rozdzielczości kosztuje od 600 do kilku tysięcy złotych. Potrafi nagrać na przykład sąsiądkę, która właśnie przebiera sie w swojej sypialni.

A z kolei najtańszą kamerę, którą możemy przykleić na naszej przedniej lub tylnej szybie w samochodzie kupimy już za 60 złotych.

Mało tego. Możemy też inwigilować innych jeszcze inaczej.

Na przykład za pomocą stacjonarnych lub mobilnych fotopułapek, czyli kamer montowanych w różnych miejscach. Przy prywatnych domach, apartamentowcach, czy firmach lub na parkingach. Kamery to już prawie norma. W lasach, parkach, na wielu działkach, a nawet pojemnikach na śmieci przy starszych spółdzielczych blokach to wciąż jeszcze testy. Tak czy siak też ten elektroniczny „Wielki Brat” nas obserwuje coraz bardziej.

Bywa nawet mobilny, tak jak w Tomaszowie Mazowieckim. Tam „fotopułapki” straż miejska przewozi już z miejsc, które były najbardziej zagrożone przestępczością. Dlaczego? Dlatego, że tam gdzie były, czyli na przykład na targowisku miejskim, od zainstalowania kamer liczba kradzieży spadła.

Gdzie jeszcze?

Na przykład w lasach, traktowanych przez niektórych jako darmowe wysypiska śmieci. Tam już w wielu miejscach „Wielki Brat” ułatwił wyłapanie tych, którzy nawet z wypasionych bryk wyrzucali śmieci wprost pod drzewa. Nie było ich stać, żeby wynająć kontener na odpady? Nie, widać im zabrakło, tylko czego?

Czy taki monitoring to ograniczenie demokracji, czy może potrzeba chwili? Trochę jedno i drugie, ale chyba lepiej, żeby ktoś miał oko na tych, którzy łamią prawo.