Wystawa poświęcona Andrzejowi Kreutz-Majewskiemu w Muzeum Miasta Łodzi

Łódzka publiczność miała okazję obejrzeć pięć wspólnych realizacji obu artystów - opery "Henryk VI na łowach" Kazimierza Kurpińskiego (1972) i "Zaczarowany flet" wg Wolfganga Amadeusza Mozarta w Teatrze Wielkim w Łodzi oraz zrealizowane w łódzkim Teatrze Nowym: "Operetkę" Witolda Gombrowicza (1975), "Garbusa" Sławomira Mrożka (1975) oraz "Zwłokę" Friedricha Durrenmatta (1978).

Wszystkie te przedstawienia dokumentuje ekspozycja "Andrzej Kreutz-Majewski (1934-2011) - wspomnienie. Dialog Majewski - Dejmek". "Wystawa spełnia także edukacyjną funkcję poprzez ukazanie procesu pracy nad scenografią - od pomysłu, przez szkice, projekty koncepcyjne, projekty wstępne, detale, aż do finalnego dzieła" - poinformowała PAP Magdalena Krajewska-Sochala z łódzkiego muzeum.

Wystawie towarzyszyć będzie także prezentacja malarstwa Andrzeja Kreutz-Majewskiego ze zbiorów prywatnych. Ekspozycję w Łodzi będzie można oglądać do 29 kwietnia.

Andrzej Kreutz-Majewski ukończył studia na Wydziale Malarstwa i Scenografii w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zadebiutował w 1959 roku w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego scenografią do dramatu "Horsztyński" Słowackiego.

Trzy lata później "Świętem wiosny" Igora Strawińskiego rozpoczął wieloletnią współpracę z Teatrem Wielkim w Warszawie. W latach 1966-2005 był naczelnym scenografem tej placówki. Stworzył ponad 300 scenografii teatralnych i operowych.

Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami, m.in. Augustem Everdingiem, Aleksandrem Bardinim, Kazimierzem Dejmkiem, Jerzym Grzegorzewskim oraz dyrygentami, m.in. Georgem Soltim, Herbertem von Karajanem, Zubinem Mehtą i Robertem Satanowskin.

Jego scenografie podziwiała publiczność renomowanych teatrów świata m.in. w: Amsterdamie, Atenach, Barcelonie, Berlinie, Buenos Aires, Detroit, Dortmundzie, Essen, Meksyku, Monachium, Moskwie, Nowym Jorku i Paryżu.

Andrzej Kreutz-Majewski był także malarzem - jego prace były wystawiane na licznych wystawach w wielu krajach, m.in. reprezentował Polskę na Biennale Sztuki w Wenecji w 1986 roku. Duży zbiór jego prac znajduje się w Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego w Katowicach.

Był również autorem licznych artykułów z dziedziny malarstwa i teatru, dramatu "Narcissimo" oraz notatek malarskich wydanych w książkach "Locja" i "Dziennik 1984-2004". Za swój dorobek artystyczny był wielokrotnie odznaczany, m.in. orderem Gloria Artis, otrzymał także Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie scenografii. Artysta zmarł w Warszawie 28 lutego 2011 roku.