Zabytki Europy: Wieża Eiffla cenniejsza niż Koloseum [GALERIA]

Takie kontrowersyjne zestawienie przygotowała włoska izba handlowa Monza and Brianza Chamber of Commerce. Reprezentująca ją wyspecjalizowana komisja brała pod uwagę takie walory, jak: ogólny wizerunek, szeroko pojęta estetyka, wartość ekonomiczna lokalizacji, wartość turystyczna, a także wpływ na gospodarkę (w tym m.in. liczbę miejsc pracy).

Ku wielkiemu zaskoczeniu sporej liczby historyków sztuki przygotowaną przez komisję listę otwiera paryska wieża Eiffla z wartością oszacowaną na 344 mld funtów. Uważane przez niektórych za faworyta rzymskie Koloseum wyceniono na zaledwie 72 mld funtów, co dało mu drugie miejsce na liście. Tuż za nim znalazł się kościół Sagrada Familia w Barcelonie (71 mld), największa katedra we Włoszech i czwarta co do wielkości na świecie katedra Duomo w Mediolanie (65 mld), Tower of London (56 mld), muzeum Prado w Madrycie (46 mld) i wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO słynne brytyjskie kręgi Stonehenge pochodzące z neolitu oraz brązu, wycenione przez Monza and Brianza Chamber of Commerce na "zaledwie" 8,3 mld funtów.

Dla porównania włoska komisja oszacowała również wartość kilku zabytkowych pozaeuropejskich budowli, m.in. siedziby prezydenta Stanów Zjednoczonych - Białego Domu w Waszyngtonie. Zaprojektowany przez irlandzkiego architekta Jamesa Hobana i budowany w latach 1792-1800 obiekt jest wart dla amerykańskiej gospodarki 64 mld funtów.
Wydaje się, że o sukcesie paryskiej budowli zadecydowała przede wszystkim wartość turystyczna. Wybudowana w 1889 r., specjalnie na paryską Wystawę Światową, wieża Eiffla jest bowiem najczęściej odwiedzaną płatną atrakcją turystyczną Paryża. Od dnia otwarcia odwiedziło ją ponad 220 mln zwiedzających, z czego tylko w zeszłym roku przeszło 7 mln. Dziś dla turystów otwarte są trzy poziomy widokowe budowli. Na pierwszy i drugi można się dostać schodami lub windami, trzeci dostępny jest tylko dla wjeżdżających windą.

Wieża w zamyśle swoich twórców - Maurice'a Koechlina, Émile'a Nouguiera i Gustave'a Eiffela - miała demonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, a także być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francuzów. Od początku jednak budowla budziła sporo kontrowersji: już w 1887 r., tuż po tym, jak ukończono prace nad fundamentami budowli, akcję protestacyjną przeciwko kontynuowaniu prac zorganizowali francuscy artyści.

Ostatecznie wieżę udało się ukończyć zgodnie z planem, jednak według ustaleń miała zostać rozebrana po 20 latach. Eiffel, nie chcąc do tego dopuścić, przekazał ją naukowcom - założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. Dzięki prowadzonym w nim udanym eksperymentom z umieszczonym na szczycie wieży telegrafem bez trudu udało się uniknąć demontażu budynku. Kilkadziesiąt lat później starania Eiffela przyniosły jeszcze jedną korzyść: w przededniu I wojny światowej skonstruowana przez niego wieża stała się stanowiskiem militarnym, dzięki któremu Paryż mógł utrzymywać łączność z francuskimi posterunkami wojskowymi na granicy z Niemcami.