Lista nazwisk zidentyfikowanych dotychczas ofiar obejmuje nazwiska ponad 240 osób.

Noty identyfikacyjne wręczali przedstawicielom rodzin ofiar prezes IPN dr Karol Nawrocki (z prawej) oraz jego zastępca dyrektor Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN dr hab. Krzysztof Szwagrzyk

Jan Chowański ps. „Tadek” (1917-1950)

Urodził się 24 czerwca 1917 r. w miejscowości Gozdeckie w powiecie sieradzkim. W czerwcu 1942 r. został wywieziony na roboty przymusowe w okolice Magdeburga. Po powrocie do kraju w czerwcu 1945 r. zajmował się prowadzeniem gospodarstwa. Wiosną 1947 r. wstąpił do oddziału swojego brata Antoniego Chowańskiego „Kuby”, podporządkowanego rozkazom Jana Małolepszego „Murata”, który stanął na czele tzw. III Komendy Konspiracyjnego Wojska Polskiego. Brał udział w wielu akcjach wymierzonych w funkcjonariuszy bezpieki i działaczy partyjnych oraz akcjach zaopatrzeniowych.

W styczniu 1948 r. został ranny w starciu z grupą operacyjną UB. Po rekonwalescencji zamieszkał w powiecie średzkim, gdzie wykorzystując fałszywe dokumenty zatrudnił się w nadleśnictwie w Miękini. Zagrożony aresztowaniem, w maju 1949 r. wyjechał na Pomorze Zachodnie. Został aresztowany w lipcu tego roku przez funkcjonariuszy PUBP w Nowogardzie i przekazany do WUBP w Łodzi. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi z 7 stycznia 1950 r. Jan Chowański został skazany na karę śmierci, którą wykonano 19 maja 1950 r. w więzieniu przy ul. Kopernika w Łodzi.

Szczątki Jana Chowańskiego zostały odnalezione w grudniu 2021 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej na cmentarzu komunalnym „Doły” przy ul. Smutnej w Łodzi.

Notę identyfikacyjną Jana Chowańskiego odebrał jego bratanek Tadeusz Chowański.

Ireneusz Kiwacz ps. „Komar” (1929-1950)

Ireneusz Kiwacz (zdjęcie się nie zachowało) urodził się 4 maja 1929 r. w Kruszynie niedaleko Radomska (ale już w powiecie częstochowskim). Od czerwca 1944 r. był harcerzem miejscowej komórki Szarych Szeregów. W lipcu 1949 r. wstąpił do oddziału zbrojnego Stanisława Serwy pod nazwą „Wolność i Niepodległość”, działającego na terenie powiatów: radomszczańskiego, częstochowskiego i nowotarskiego. Uczestniczył w akcjach ekspropriacyjnych oraz wymierzonych przeciwko funkcjonariuszom aparatu represji. W listopadzie 1949 r., wraz ze swoim dowódcą, w trakcie próby przedostania się do Europy Zachodniej został aresztowany przez funkcjonariuszy PUBP w Jaworze i przekazany do WUBP w Łodzi. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi z 19 czerwca 1950 r. został skazany na karę śmierci, którą wykonano 10 października 1950 r. w więzieniu przy ul. Sterlinga w Łodzi.

Szczątki Ireneusza Kiwacza zostały odnalezione w listopadzie 2020 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej na cmentarzu komunalnym „Doły” przy ul. Smutnej w Łodzi.