Zmarł Kazimierz Kutz, reżyser filmowy i teatralny

Kazimierz Kutz zasłynął m.in. wybitną filmową trylogią śląską - „Sól ziemi czarnej” (1969), „Perła w koronie” (1971), „Paciorki jednego różańca” (1979). Jak nikt przed nim opowiedział Polsce (i nie tylko) o Śląsku. Bywał sumieniem, uczył Śląska Polskę, w wyborach obierał sobie hasło „Najwyższy czas przyłączyć Polskę do Śląska”.

Urodził się w Szopienicach, studiował w Szkole Filmowej w Łodzi na Wydziale Reżyserii (był jej jednym z pierwszych absolwentów), pracował z Andrzejem Wajdą przy „Pokoleniu” i legendarnym „Kanale”. Samodzielnie debiutował w roku 1958 „Krzyżem walecznych”, zrealizowanym na podstawie opowiadań Józefa Hena. Wyreżyserował ponad dwadzieścia filmów fabularnych, zdecydowanie za mało jak na to, co miał do powiedzenia. Oprócz wymienionej filmów śląskich miał na koncie takie tytuły, jak „Upał” z Starszymi Panami, „Zawrócony”, „Śmierć jak kromka chleba”, „Pułkownik Kwiatkowski”, miniserial „Sława i chwała”. W Teatrze Telewizji przygotował takie głośne spektakle, jak „Opowieści Hollywoodu” z wielką kreacją Janusza Gajosa, „Emigranci” Mrożka z Markiem Kondratem i Zbigniewem Zamachowskim, „Do piachu...” Różewicza z Piotrem Cyrwusem, „Kolacja na cztery ręce” z Januszem Gajosem, Romanem Wilhelmim i Jerzym Trelą, „Antygonę w Nowym Jorku” z Anną Dymną, Jerzym Trelą, Janem Peszkiem.

Pisał książki (np. „Piąta strona świata”), w roku 1997 zaangażował się w działalność polityczną, był senatorem, wiceprzewodniczącym Senatu i posłem, kończąc swoją karierę w tej dziedzinie rozczarowaniem.

Szkoła Filmowa ledwie kilka dni temu uhonorowała go tytułem doktora honoris causa. Tytuł odebrała córka artysty, Wiktoria Kutz-Nazarewicz, która powiedziała w Łodzi: - W tym momencie, gdy jego życie zatacza swój krąg, ten moment tutaj, kiedy jego alma mater przytula go, to jest moment symboliczny i myślę, że to jest ta brakująca perła w jego koronie.

Zobacz też:"Najwyższy czas przyłączyć Polskę do Śląska". K. Kutz prezentuje hasło wyborcze